Στον Ίσκιο των δένδρων

Το ποίημα αυτό δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στις 13.06.2002 στο site της δημοτικής κίνησης του Ελεύθερου Χώρου.

Θα ήθελα να καθόμουνα στον ίσκιο των δέντρων στο Χολαργό.
Να μην περνούν αυτοκίνητα και μηχανάκια.
Δεν γεννήθηκα εδώ,
Εδώ ‘μως ζω και αναπνέω
Εδώ προσβάλλεται η αισθητική και αμφισβητείται η ευαισθησία μου.

Θα ήθελα να καθόμουνα στον ίσκιο των δέντρων στο Χολαργό
Να μην μ’ ενοχλούν με φανφάρες και ντιρεκτίβες
Δεν γεννήθηκα εδώ,
Εδώ ‘μως ζω και αναπνέω
Εδώ καταστρέφεται η φαντασία μου και χάνεται ο ερωτισμός μου

Θα ήθελα να καθόμουνα στον ίσκιο των δέντρων στο Χολαργό
Να μην μου στερούν τον ελεύθερο χώρο μου
Δεν γεννήθηκα εδώ,
Εδώ ‘μως ζω και αναπνέω
Εδώ πνίγεται η ύπαρξη μου και συνθλίβεται η παρουσία μου

Θα ήθελα να καθόμουνα στον ίσκιο των δέντρων στο Υμηττό
Μακριά από τη πόλη και τους ανθρώπους
Και όμως γεννήθηκα εδώ,
Όμως εδώ δεν ζω ούτε αναπνέωΕδώ ξαναβρίσκω τη χαμένη μου αξιοπρέπεια και τον ρομαντισμό μου.