ΜΙΑ ΝΕΑ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟ ΜΑΣ

Θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι ο Δήμος σήμερα, ιδιαίτερα μετά την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης, θα αποτελεί το βασικό τόπο συγκέντρωσης πολιτισμικών, κοινωνικών και οικονομικών δραστηριοτήτων. Το κράτος-έθνος με τη σημερινή του μορφή έχει εξαντλήσει τα περιθώρια ανάπτυξης του ως διαμορφωτής πολιτικών για το περιβάλλον και τη ποιότητα ζωής. Το καθήκον μεταβιβάζεται σταδιακά στη κοινωνία των πολιτών , η οποία μπορεί και πρέπει να παρεμβαίνει στην Αυτοδιοίκηση και κατά συνέπεια στη διοίκηση και διαχείριση των δήμων μας. Οι πολίτες θα πρέπει να δημιουργήσουν μία νέα ταυτότητα για τους Δήμους τους πέραν αυτών που προβλέπονται από τις κρατικές ή ευρωπαϊκές παρεμβάσεις. Την αναβάθμιση της αισθητικής μας δεν την καθορίζουν οι νόμοι του κράτους , αλλά εμείς οι ίδιοι οι πολίτες συμμετέχοντας ενεργά στη τοπική κοινωνία μας. Η κοινωνική διαβούλευση και η ενεργός εμπλοκή των πολιτών στα τεκταινόμενα του Δήμου τους διαμορφώνουν τα νέα πρότυπα συμμετοχικής δημοκρατίας. Η συμμετοχή και ο σεβασμός στο δημόσιο χώρο του Δήμου – τοπικής κοινωνίας θα μας απαλλάξει από τις μικροκομματικές σκοπιμότητες και τις πολιτικές χειραγώγησης που στρεβλώνουν πολιτικές και συνειδήσεις. Ο Δήμος - κοινωνία αποτελεί το βασικότερο κύτταρο της δημοκρατίας μας.

Η διαχρονικότητα της περιοχής μας, του Χολαργού και του Παπάγου, θα κερδηθεί μόνον αν οι τοπικοί άρχοντες όχι μόνον , ενόψει και των επερχόμενων εκλογών, συγγράψουν μεγαλεπήβολα προγράμματα χαϊδεύοντας αυτιά , αλλά επιτρέποντας στους πολίτες να τα συνδιαμορφώνουν και να συμμετέχουν στη διαχείριση τους.
Συμμετέχουν σήμερα οι πολίτες σε θέματα που τους αφορούν άμεσα ; Συμμετείχαν στην σύνταξη των προγραμμάτων των παρατάξεων που εκτίθενται στις εκλογές πέραν των προσώπων που απάρτιζαν τα ψηφοδέλτια;;
· Ρωτήθηκε ο πολίτης του Χολαργού αν θέλει περίφραξη στο άλσος Ανδρέας Παπανδρέου;
· Ρωτήθηκε ο πολίτης του Παπάγου αν θέλει τη καφετέρια στο Άλσος του;
· Συζητήθηκε το πρόγραμμα αναπλάσεων αν υπάρχει;
· Η αισθητική των κοινόχρηστων χώρων αφορά μόνο τον Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο;
· Προστατεύθηκε το δικαίωμα των μειονοτικών ομάδων να εργάζονται και να κυκλοφορούν ελεύθερα στο Δήμο μας;
· Τι έκανε ή τι θα κάνει η Δημοτική μας αρχή προς την κατεύθυνση της άρσης του κοινωνικού αποκλεισμού και της πολυτισμικότητας;
· Συζητήθηκαν με τους πολίτες οι χρήσεις γης της περιοχής μας;
· Συζητήθηκαν οι αναμορφώσεις πεζοδρομίων , που εν κατακλείδι τις πληρώνουν οι πολίτες;
· Οι πολιτιστικές εκδηλώσεις πρέπει να συνάδουν μόνον με την αισθητική του Δ.Σ. του Πολιτιστικού κέντρου;
· Ζητήθηκε η γνώμη των πολιτών για την αξιοποίηση των οικοπέδων και της περιουσίας του Δήμου μας;

Το στοίχημα για το δήμο μας ( όπως και για κάθε άλλο δήμο) που πρέπει να κερδηθεί είναι αν και κατά πόσον οι πολίτες θα μπορέσουν να συμμετάσχουν στην διαμόρφωση, την ανάπτυξη και τη διαχείριση των θεμάτων που τους αφορούν. Και τους αφορούν όλα. Το στοίχημα της νέας πόλης είναι το στοίχημα του καθημερινού ανθρωπισμού, της ανοιχτής κοινωνίας στη διαφορετικότητα και τις εξελίξεις, της συμμετοχής των πολιτών στην τοπική διακυβέρνηση, της βιώσιμης ανάπτυξης που σέβεται το μέλλον των επόμενων γενεών, της δημιουργικής αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου.

Ο Χολαργός και ο Παπάγος είναι οι άνθρωποι τους. Οι Δημότες τους, οι κάτοικοι τους, οι επαγγελματίες που ενεργοποιούνται στη περιοχή, οι μετανάστες που πηγαίνουν στο πολωνικό σχολείο. Ο Δήμος μας θα πρέπει να γίνει βιώσιμος, συμμετοχικός , ανοιχτός και ανθρώπινος.

Θα πρέπει όμως και εμείς οι πολίτες να διεκδικήσουμε το πραγματικό ρόλο μας στα τοπικά δρώμενα. Να υπερασπιστούμε το δημόσιο χώρο σαν χώρο διαλόγου και δημιουργικής διαφωνίας. Να αγωνιστούμε για μια νέα στάση ζωής, που να περιλαμβάνει ,πολιτισμική αλλαγή στο επίπεδο της καθημερινότητας, τον αυτοσεβασμό και την αλληλοβοήθεια, τον εθελοντισμό και την κοινωνική προσφορά. Να διεκδικούμε τα δικαιώματα μας σαν πολίτες και να τηρούμε τις υποχρεώσεις μας.Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να αγωνισθούμε για να κερδίσουμε την αναβάθμιση της καθημερινότητας μας, την παροχή των δημόσιων αγαθών σε υψηλά επίπεδα και τον σεβασμό στα δικαιώματα μας. Γιατί το στοίχημα για τον νέο δήμο μας δεν είναι το τι ονειρευόμαστε, αλλά να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας.

KAINOTOMIA, Η OIKONOMIA ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΔΗΜΩΝ

Πέρασε πλέον ανεπιστρεπτί η εποχή κατά την οποία οι βασικοί συντελεστές της παραγωγής ήταν το κεφάλαιο , η χειρωνακτική εργασία και οι πρώτες ύλες. Οι σύγχρονοι οργανισμοί πλέον οριοθετούνται και αναπτύσσονται στο βαθμό που διαχειρίζονται αποτελεσματικά και αποδοτικά την οργανωσιακή γνώση που έχουν αποκτήσει. Η μετάβαση στην οικονομία της γνώσης έχει τρεις συνιστώσες. Την καινοτομία, την έρευνα και την τεχνολογική ανάπτυξη και την προώθηση των τεχνολογιών αιχμής. Οι δύο τελευταίες συνιστώσες αποτελούν ουσιαστικά εργαλεία της πρώτης. Η καινοτομία συνδέεται άμεσα με την Έρευνα και την Ανάπτυξη. (R&D, Research and Development).

Σύμφωνα με τον ορισμό της καινοτομίας, που προτείνει ο ΟΟΣΑ στο «εγχειρίδιο Frascati», πρόκειται για την μετατροπή μιας ιδέας σε εμπορεύσιμο προϊόν ή υπηρεσία, λειτουργική μέθοδο παραγωγής ή διανομής - νέα ή βελτιωμένη - ή ακόμα σε νέα μέθοδο παροχής κοινωνικής υπηρεσίας. Με τον τρόπο αυτόν ο όρος αναφέρεται στην διαδικασία. Καινοτομία για έναν οργανισμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι να λειτουργήσει με τρόπο διαφορετικό. Πιο αποτελεσματικό, πιο γρήγορο, πιο έξυπνο και ποιο πράσινο. Η καινοτομία μπορεί να αφορά από τις εγκαταστάσεις και τον τρόπο λειτουργίας ενός οργανισμού μέχρι την εμφάνιση και την παροχή των υπηρεσιών του στο κοινωνικό σύνολο. Η καινοτομία συνδέεται άμεσα με τη προστασία του περιβάλλοντος και τη πράσινη ανάπτυξη.

Η καινοτομία δεν είναι απλά ένα εξωτερικό πρόβλημα που αγγίζει μονάχα τις επιχειρήσεις και την ανταγωνιστικότητα. Είναι και πρόβλημα των οργανισμών που προσφέρουν στην κοινωνία γιατί μεταφέρουν την δημιουργική σκέψη τόσο στα εσωτερικά τους μοντέλα και λειτουργίες, όσο και στην παροχή των υπηρεσιών τους. Η δημιουργική σκέψη είναι ευκολότερη σε οργανισμούς που είναι ανοικτοί σε νέες ιδέες και απόψεις και δεν παραμένουν προσκολλημένοι σε παραδοσιακούς μηχανισμούς και δομές. Τα χρίσματα και οι στηρίξεις που προσφέρουν τα κόμματα σε διάφορους τοπικούς συνεταιρισμούς συμφερόντων, συνεισφέρουν όμως προς αυτή τη κατεύθυνση; Ποιοι εν τέλει είναι οι ωφελούμενοι, η τοπική κοινωνία ή τα κόμματα;

Η αποδοχή από τους Δήμους ενός ευρύτερου κύκλου συμμετόχων, συμπεριλαμβανομένων των ΜΚΟ, των εργαζομένων, των δημοτών, των τοπικών επιχειρηματιών, μπορεί να ανοίξει σε έναν ΟΤΑ νέες προοπτικές που θα ενισχύσουν την καινοτομία και θα τους οδηγήσουν μακριά από το θανάσιμο εναγκαλισμό των κομμάτων εξουσίας ή μη και κάποιων αρτηριοσκληρωτικών λογικών του παρελθόντος.
Καινοτομία δεν είναι μόνο μια καινούρια συσκευασία που αναβαθμίζει την εικόνα ενός προϊόντος, αλλά για τη Τοπική αυτοδιοίκηση είναι :
· η χρήση των νέων τεχνολογιών
· Νέες Τεχνικές για τη Συντήρηση
· Χρησιμοποίηση Υλικών για τη μείωση των θορύβων
· Τεχνικές που προάγουν και προστατεύουν το Περιβάλλον (έξυπνες λύσεις για το κυκλοφοριακό, τη κατανάλωση ενέργειας κλπ.)
· Συστήματα Διαχείρισης (ISO 9000, 14000, 18000, ΕΛΟΤ 1429)
· Η ολική ποιότητα και η Επιχειρηματική αριστεία (διεθνές μοντέλο EFQM, Ελληνικό μοντέλο «ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ», μοντέλο ΚΠΑ για Δημόσιους οργανισμούς)
· Το project management (Πιστοποιήσεις προσώπων, Διεθνές και Ελληνικό μοντέλο αριστείας «ΕΡΓΑΝΗ» )
· Η κοινωνική οικονομία
· Η Απασχόληση
· Η μέριμνα για τα Άτομα με ειδικές Ανάγκες
· Η Μέριμνα για τις μειονοτικές ομάδες και τους μετανάστες
· Η καλλιέργεια της δια βίου μάθησης στη τοπική κοινωνία. (Σεμινάρια θεωρητικά και εφαρμογών)
· Το ολοκληρωμένο Πληροφοριακό Σύστημα και το Διαδίκτυο (αμφίδρομη επικοινωνία πολιτών-Δήμου, εξυπηρέτηση δημοτών, κοινωνική συμμετοχή, διαχείριση πληροφορίας)
· Ηλεκτρονική διαχείριση των παραπόνων και των προτάσεων των δημοτών
· Τα ευρυζωνικά δίκτυα
· Τα έργα ΣΔΙΤ
· Το commissioning
· Υιοθέτηση εφευρέσεων και εφαρμογή τους εφόσον προκύπτει προστιθέμενη αξία στο Δήμο.
· Καθορισμός μετρήσιμων στόχων και αξιολόγηση τους με βάση δείκτες που έχουν καθοριστεί εκ των προτέρων.
· Επεξεργάσιμα στατιστικά στοιχεία
· Χρησιμοποίηση εργαλείων για τη σωστή αξιοποίηση και ανάπτυξη των δεξιοτήτων του προσωπικού του Δήμου.
· Ανάπτυξη εργαλείων για τη διαχείριση κινδύνων

Η καινοτομία πρέπει να διαχέεται στην εκπαίδευση, στους οργανισμούς και την καθημερινότητα μας. Πλην όμως πολλοί παράγοντες όπως η γραφειοκρατία , η έλλειψη υποδομών και κινήτρων η έλλειψη οικονομικής στήριξης, η αδιαφορία της εξουσίας, τα διαφορετικά και πολλές φορές αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα και η έλλειψη πειθαρχίας εντός του Οργανισμού αναστέλλουν την παραγωγή καινοτομίας.

Μία από τις κορυφαίες προσωπικότητες της Αυτοδιοίκησης η κυρία Σιτόνεν, Δήμαρχος του Ελσίνκι εκλεγόμενη συνεχώς για 32 χρόνια σε μία ομιλία της παρέθεσε την πολιτική της υποθήκη για την πόλη της, λέγοντας τα εξής περίπου. Βάλαμε έναν στόχο, να επενδύσουμε στην καινοτομία και στην κοινωνία της γνώσης. Για τον σκοπό αυτό πρώτον, δημιουργήσαμε ένα ελκυστικό περιβάλλον για επιχειρήσεις και ανθρώπους που δραστηριοποιούνται σε αυτούς τους τομείς. Δεύτερον, αναπροσαρμόσαμε το σύνολο των προγραμμάτων σπουδών από την Πρωτοβάθμια μέχρι την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, των οποίων εμείς έχουμε την ευθύνη, για να είναι πλήρως προσαρμοσμένη σε αυτό το όραμά μας. Τρίτον, επειδή οι έρευνές μας λένε ότι ο κοινωνικός αποκλεισμός σε ότι έχει σχέση με την νέα τεχνολογία και την ψηφιακή εποχή δεν έχει την παραμικρή ομοιότητα με την κλασική φτώχεια, έχουμε ξεκινήσει προγράμματα στους Παιδικούς Σταθμούς γιατί οι ειδικοί μας έπεισαν ότι μετά τα τέσσερα χρόνια το παιδί που έχει ενδεχόμενη δυσκολία πρόσβασης, αλίμονο του αύριο. Αυτές είναι οι τρεις μεγάλες ενέργειες που κάνει σήμερα το Ελσίνκι.

Αυτό το μοντέλο που οραματίσθηκε και εφάρμοσε η κα Σιτόνεν εντάσσεται στο γενικότερο μοντέλο των κοινωνιών της Σκανδιναβίας, όπου έγιναν αναπτυξιακά άλματα, όπου αναγνώρισαν ότι, για το μέλλον της ανθρωπότητας και της κοινωνίας τους και της οικονομίας τους χρειάζεται να προχωρήσουν σε καινοτομία, σε επένδυση στη γνώση, σε επένδυση σε νέες τεχνολογίες και σε δεξιότητες. Η καινοτομία διαφυλάσσει τις κοινωνικές αλλαγές και ταυτόχρονα επεκτείνει το κοινωνικό κράτος. Ένα κοινωνικό κράτος διαφορετικό, όχι στατικό, αλλά ένα κοινωνικό κράτος που δημιουργεί και εμπεδώνει ένα αίσθημα εμπιστοσύνης και ασφάλειας στους πολίτες.

Στη χώρα μας έχουμε ευτυχώς κάποια φωτεινά δείγματα ελάχιστα προς το παρόν τοπικοαυτοδιοικητικών οργανισμών που δείχνουν δείγματα υιοθέτησης αρχών ολικής ποιότητας. Αναφέρω ενδεικτικά: Το Δημοτικό κέντρο Ιστορίας και Τεκμηρίωσης Βόλου (ΔΗΚΙ) με Committed to Excellence in Europe (πρώτο επίπεδο EFQM), Δήμος Νέας Ιωνίας Μαγνησίας με ευρωπαϊκό βραβείο στο ΚΠΑ και την Αναπτυξιακή επιχείρηση Δυτικής Μακεδονίας ΑΝΚΟ (πρώην αναπτυξιακή Κοζάνης) με πιστοποίηση στο επίπεδο 3 (level 3) του μοντέλου P1M3 για το Project Management

H αυτοδιοίκηση δεν μπορεί να είναι πια μια απλή διοικητική υποδιαίρεση ενός συγκεντρωτικού κράτους. Οι ανάγκες της ανάπτυξης της χώρας που θα πρέπει να στηριχθεί στην ποιότητα, στην καινοτομία και στην αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών περιγράφουν το νέο δημιουργικό και παραγωγικό ρόλο της Αυτοδιοίκησης.
Μεταξύ των άλλων η Τοπική Αυτοδιοίκηση θα πρέπει να υποστηρίζει:
· Υποδομές και δράσεις υποστήριξης της επιχειρηματικότητας και της καινοτομίας
· Ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας - βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος (ΜΜΕ - Βιομηχανική πολιτική, εμπόριο, τουρισμός, υπηρεσίες) - ενσωμάτωση της καινοτομίας στην τοπική οικονομική δραστηριότητα.

Υπάρχει πλήθος προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προωθούν την καινοτομία με τελικούς αποδέκτες την αυτοδιοίκηση. Πολλοί Δήμοι της χώρας μας έχουν ενταχθεί σε αυτά.

Ο Δήμος Χολαργού τι αλήθεια έχει κάνει; Ποιος τελικά είναι ο ρόλος της Αναπτυξιακής Επιχείρησης; Για το πρώην Δήμο Παπάγου είναι αλήθεια ότι δεν ξέρω τίποτα.

Μεταξύ των προγραμμάτων αυτών που εντάσσονται στην Περιφερειακή Στρατηγική για την καινοτομία περιλαμβάνονται :
· Οι αστικές μεταφορές
· Η υγειονομική περίθαλψη
· Η προστασία περιβάλλοντος
· Η συμμετοχική δημοκρατία
· Οικονομικοί κλάδοι για την τοπική οικονομία.
· Πρόγραμμα EQUAL που χρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και στοχεύει στην πειραματική εφαρμογή και διάδοση νέων τρόπων καταπολέμησης των διακρίσεων και της ανισότητας στον τομέα της απασχόλησης.
· Η «Ψηφιακή Αυτοδιοίκηση» που χρηματοδοτείται από εθνικούς και κοινοτικούς (Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης) πόρους που αφορά ψηφιακές υπηρεσίες στους ΟΤΑ και εξοικείωση των πολιτών στην Περιφέρεια με τις νέες τεχνολογίες
· «Αριστεία» - Επιβράβευση. Οι πιο δραστήριοι ΟΤΑ ως «οδηγός»

Οι επιμέρους στόχοι που μπορεί να προωθήσει η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι οι ακόλουθοι:
· Διευκόλυνση της καινοτομίας και προώθηση της επιχειρηματικότητας σε τοπικό επίπεδο.
· Δημιουργία επιχειρηματικού και οικονομικού Παρατηρητηρίου με τη συμβολή των τοπικών επαγγελματοβιοτεχνικών οργανώσεων
· Προσέλκυση επενδύσεων και υποστήριξη των επιχειρήσεων, ιδίως των Μ.Μ.Ε.
· Αξιοποίηση των τουριστικών πλεονεκτημάτων της ευρύτερης περιοχής.
· Ανάπτυξη και αξιοποίηση των πολιτιστικών πόρων του Δήμου
· Δημιουργία των αναγκαίων τοπικών τεχνικών υποδομών.
· Αξιοποίηση δημοτικών ακινήτων και τοπικών πλουτοπαραγωγικών πόρων για τη δημιουργία επιχειρήσεων.
· Έκδοση κανονιστικών αποφάσεων, λήψη διοικητικών μέτρων για τη διευκόλυνση των επιχειρήσεων.
· Ανάδειξη της κοινωνικής αξίας του «επιχειρείν».
· Δημιουργία ή ανάπτυξη των θεσμών διαβούλευσης οικονομίας – κοινωνίας.
· Υιοθέτηση κάποιου ή κάποιων μοντέλων επιχειρηματικής αριστείας για την οργανωτική βελτίωση των υπηρεσιών του Δήμου.
· Ενίσχυση της συμμετοχής της Κοινωνίας των Πολιτών και των οργανώσεων της.
· Ενθάρρυνση δημιουργίας οργανισμών που θα στηρίζονται στο τρίτο τομέα , αυτόν της Κοινωνικής Οικονομίας και άμεση συνεργασία

Παραθέτω ενδεικτικά στη συνέχεια κάποια μέτρα για την επίτευξη των στόχων αυτών:
· Ενσωμάτωση της ανάγκης για τη καινοτομία στη πολιτική και στρατηγική του Δήμου
· Εκπόνηση επιχειρησιακού προγράμματος με έμφαση στις καινοτόμες δράσεις.
· Ολοκληρωμένα δημοτικά προγράμματα υποστήριξης των επιχειρήσεων, ιδίως των Μ.Μ.Ε. (έργα τεχνικής υποδομής ,έργα ανάπλασης κοινοχρήστων χώρων εμπορικών κέντρων, καλύτερη οργάνωση στη διαχείριση των στερεών και υγρών αποβλήτων των επιχειρήσεων, λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση του παραεμπορίου, επιτάχυνση των αδειοδοτήσεων.)
· Ολοκληρωμένα δημοτικά προγράμματα κινήτρων για την προσέλκυση επενδύσεων(πρόγραμμα ανάδειξης και προβολής κλάδου στον οποίο εμφανίζεται συγκέντρωση επιχειρήσεων στην περιοχή του Δήμου)
· Κατασκευή και διαχείριση αθλητικών και πολιτιστικών υποδομών.
· Ολοκληρωμένα προγράμματα τουριστικής ανάπτυξης.
· Αξιοποίηση δημοτικών ακινήτων για τη δημιουργία επιχειρήσεων (με ενοικίαση, σύμβαση παραχώρησης, αντιπαροχή κλπ.).
· Αξιοποίηση τοπικών πλουτοπαραγωγικών πόρων για τη δημιουργία μικτών επιχειρήσεων.
· Ολοκληρωμένα προγράμματα Αναπτυξιακών Εταιρειών (ΑΝ.ΕΤ.) της Αυτοδιοίκησης για την υποστήριξη Μ.Μ.Ε (γραφείο ενημέρωσης και συμβουλευτικής υποστήριξης, ιδίως για την πρόσβαση των επιχειρήσεων στη χρηματοδότηση, διάχυση της καινοτομίας και προβολή της επιχειρηματικότητας, διαχείριση ενισχύσεων προς Μ.Μ.Ε.)
· Αξιοποίηση της διπλωματίας των πόλεων για την προώθηση των ελληνικών επιχειρήσεων.
· Χρήση φωτοβολταϊκών στοιχείων για το Δημοτικό φωτισμό και τα δημοτικά κτίρια ή άλλων ανανεώσιμων μορφών ενέργειας..
· Διαχείριση στόλου οχημάτων με τη χρήση των νέων τεχνολογιών (συντήρηση, διαχείριση κλπ)
· Εκχώρηση χώρων και αρμοδιοτήτων για την ανάπτυξη και λειτουργία κοινωνικών επιχειρήσεων τρίτου τομέα.
· Ηλεκτρονική συμμετοχή των δημοτών με αλληλεπιδραστική επικοινωνία και ηλεκτρονικές συναλλαγές (διαδίκτυο, SMS) στα τεκταινόμενα του Δήμου
· Παροχή ολοκληρωμένων προγραμμάτων εκπαίδευσης ενηλίκων στις τεχνολογίες αιχμής και ενίσχυση των δεξιοτήτων των δημοτών..
· Θέσπιση βραβείων για την ανάπτυξη καινοτόμων ιδεών από τους δημότες και αξιοποίηση αυτών που μπορούν να εφαρμοστούν στη λειτουργία του Δήμου.
· Χρησιμοποίηση ελεύθερου λογισμικού ανοιχτού κώδικα στο μηχανογραφικό σύστημα των υπηρεσιών του Δήμου.
· Δημιουργία Ιατροκοινωνικού κέντρου φροντίδας για τους μειονοτικούς δημότες.
· Αναδιάρθρωση και εκσυγχρονισμός των δημοτικών νομικών προσώπων
· Ενίσχυση του εθελοντισμού.
· Δημιουργία Παρατηρητηρίου Περιβάλλοντος
· Εφαρμογή στην εσωτερική λειτουργία του Δήμου των διαδικασιών που προβλέπει το πρότυπο ΕΛΟΤ 1429. (Διαχειριστική επάρκεια οργανισμών) και πιστοποίηση.

Τα είδη που επιβιώνουν δεν είναι τα πιο δυνατά, ούτε τα πιο έξυπνα. Είναι αυτά που ανταποκρίνονται περισσότερο στην Αλλαγή. (Δαρβίνος)

Η Κοινωνική Οικονομία ένα ακόμη εργαλείο ανάπτυξης των τοπικών κοινωνιών

Η κοινωνική οικονομία τα τελευταία χρόνια παρά τα πολλά ερωτηματικά που τη συνοδεύουν αναδεικνύεται σαν το μοναδικό πρωταγωνιστή στο χώρο ανάμεσα στο Δημόσιο και το Ιδιωτικό. Εκεί ακριβώς που βρίσκεται και το πεδίο δράσης της Κοινωνίας των Πολιτών. Οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης, η τεχνολογική επανάσταση, οι παγκοσμιοποίηση και η εξωστρέφεια των αγορών, όχι μόνο δεν κατάφεραν να επιλύσουν τα ζωτικά προβλήματα της ύπαρξης μας, αλλά δημιούργησαν και άλλα με αποτέλεσμα να οδηγήσουν πολλούς συμπολίτες μας τόσο στις αναπτυγμένες χώρες όσο και στις αναπτυσσόμενες στο περιθώριο της κοινωνικής, πολιτιστικής και οικονομικής ζωής.

Η οικονομική κρίση, την οποία σήμερα όλοι υφιστάμεθα, αλλά και πριν από αυτή, το έλλειμμα κοινωνικής συνοχής είχε κάνει αισθητή τη παρουσία του. Το μεγάλο κενό που δημιουργείται ανάμεσα στην Αγορά- Ιδιωτικό τομέα «Πρώτος Τομέας της Οικονομίας και στο Δημόσιο «Δεύτερος Τομέας» καλείται και πρέπει από τη φύση της να το καλύψει η Κοινωνία των Πολιτών με τη δημιουργία ενός Τρίτου Τομέα. Ο Τρίτος αυτός τομέας έχει ήδη εμφανιστεί υπό τη μορφή αστικών ή αγροτικών συνεταιρισμών, διαφόρων Ιδρυμάτων, πολιτιστικών, περιβαλλοντικών ή φιλοζωικών συλλόγων και ηθικών ή πράσινων τραπεζών ή και μικροπιστωτικών φορέων. Τα κύρια χαρακτηριστικά των επιχειρήσεων αυτών είναι ο εθελοντισμός , η αλληλεγγύη και η άμεση δημοκρατία.

Καθώς πλησιάζουν οι δημοτικές και περιφερειακές εκλογές και θα έπρεπε οι υποψήφιοι δημοτικοί άρχοντες να έχουν στην ατζέντα τους και τη Κοινωνική Οικονομία, δυστυχώς διαπιστώνουμε τη συστηματική απουσία της. Άγνοια ή κάτι άλλο; Αδιαφορία ή πελατειακά σχέσεις; Έλλειψη βούλησης ή σκοτεινά οικονομικά συμφέροντα; Εν τέλει Οικονομία ή Παραοικονομία;

Ο Τρίτος Τομέας, ή αλλιώς πως, «Κοινωνική Οικονομία» προσπαθεί να εντάξει στην αγορά εργασίας τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες που τώρα βρίσκονται στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Αλλά και στη στήριξη δραστηριοτήτων που διευρύνουν ην έννοια του κοινού καλού όπως η στήριξη περιβαλλοντικών δραστηριοτήτων. Δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας ώστε να αξιοποιηθούν τα άτομα που ο πρώτος τομέας τα θεωρεί μη παραγωγικά ή μη ικανά για εργασία. Ο Τρίτος τομέας στηρίζεται πρωτευόντως στο Κοινωνικό κεφάλαιο και δευτερευόντως στο Οικονομικό. Το κοινωνικό κεφάλαιο εκπροσωπείται κύρια, προφυλάσσεται και αναδεικνύεται από τους φορείς της Κ.τ.Π. τις ΜΚΟ και τις εθελοντικές οργανώσεις. Το κοινωνικό κεφάλαιο επενδύει στον άνθρωπο, την κοινωνία και το περιβάλλον. Το κοινωνικό κεφάλαιο διέπεται από αξίες και άυλες έννοιες που καθοδηγούν το οικονομικό κεφάλαιο με σκοπό τη δημιουργία κοινωνικού οφέλους. Κάτω από το πρίσμα αυτό η Κοινωνική Οικονομία αποτελεί την έκφραση, την οργάνωση και τη δραστηριοποίηση της Κ.τ.Π στο οικονομικό πεδίο.

Εκτός από το οικονομικό εισόδημα υπάρχει και το κοινωνικό που δυστυχώς σπάνια το αποτιμάμε και σπανιότερα το αναγνωρίζουμε. Όλα είναι θέμα διαφοράς προτεραιοτήτων και αξιών. Αλλά ποιός καθορίζει αυτές;

Έννοιες όπως κοινωνική φροντίδα, αναψυχή, κοινωνικός αποκλεισμός, ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, προάσπιση ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων, συμμετοχική δημοκρατία, ξένες για το πρώτο τομέα της οικονομίας και σχετικά άγνωστες ως φοβικές στο κράτος πρόνοιας αποτελούν το κύριο χώρο ανάπτυξης του τρίτου τομέα αφού οι έννοιες αυτές ταυτίζονται με τις ανάγκες της κοινωνίας και είναι ξένες στο κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο. Οικονομικό μοντέλο που ο τρίτος τομέας δεν έρχεται να γκρεμίσει όπως πολλοί θεωρητικοί της «επανάστασης» θα επιθυμούσαν, αλλά έρχεται να διορθώσει, να συμπληρώσει και να βελτιώσει.

Η ευρύτητα και η ασάφεια βέβαια που υφίστανται σχετικά με την έννοια της κοινωνικής οικονομίας γεννά και τα ερωτηματικά, που δεν ξέρω πόσοι από μας είναι έτοιμοι να τα απαντήσουν. Αλλά θα πρέπει να τα απαντήσουμε και μάλιστα γρήγορα και με σαφή τρόπο για να αποδείξουμε το αυτονόητο. Ότι ο άνθρωπος προηγείται του χρήματος. Το χρήμα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα μέσο για την εξυπηρέτηση του ανθρώπου. Η Κοινωνική Οικονομία αποτελεί μια κοινωνικά προσανατολισμένη λογική της επιχειρηματικότητας.

Η Κοινωνική Οικονομία αποτελεί από μόνη της μια σημαντική καινοτομία και οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο χώρο αυτό αποτελούν φορείς καινοτομίας. Ταυτόχρονα οι επιχειρηματικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται στο τρίτο τομέα στηρίζονται και αυτές στη καινοτομία. Εφαρμόζουν καινοτόμες μορφές οργάνωσης της εργασίας, π.χ. για να μπορούν να εργαστούν άτομα με αναπηρίες. Ο Εθελοντισμός αποτελεί πλέον από μόνος του μέρος του κοινωνικού κεφαλαίου, αφού πλέον πέρασε από τη διάσταση της κοινωνικής αλληλεγγύης στη διάσταση της ανταποδοτικότητας. Στα πλαίσια αυτά η Κοινωνική Οικονομία χρειάζεται τον εθελοντισμό για να μπορέσει να αναπτυχθεί και σε τομείς όπως ο πολιτισμός, το περιβάλλον και η κοινωνική φροντίδα.

Οι επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας ή υπό μία άλλη έννοια επιχειρήσεις της αλληλεγγύης, βασιζόμενες στην καινοτομία, επεκτάθηκαν σε νέα πεδία δραστηριοτήτων όπως σε υπηρεσίες γειτνίασης, αναδόμησης προβληματικών συνοικιών, βοήθειας ηλικιωμένων ατόμων και των ατόμων με ειδικές ανάγκες, επαγγελματικής ενσωμάτωσης ατόμων χαμηλού μορφωτικού επιπέδου καθώς και στο εμπόριο, την ηθική και αλληλέγγυα χρηματοδότηση, την περιβαλλοντική διαχείριση αποβλήτων κ.α. Η βασική δύναμη αυτού του είδους επιχειρηματικών σχημάτων είναι η αλληλοϋποστήριξη τους και η αλληλεγγύη των μελών τους. Βέβαια η Κοινωνική Οικονομία δεν πρέπει να θεωρείται απλά ως ένα ακόμη μέσο για την εξασφάλιση θέσεων εργασίας και μάλιστα πολλές φορές με παχυλές αμοιβές, αλλά κύρια ως ένα μέσο για τη κάλυψη των αναγκών για κοινωνικές υπηρεσίες. Πολλές φορές έχουμε δείγματα καταστρατήγησης του θεσμού των αστικών μη κερδοσκοπικών εταιριών αφού σαν κοινωνική προσφορά κάποιοι θεωρούν την επαγγελματική εξασφάλιση των στελεχών τους.

Η Κοινωνική Οικονομία περιλαμβάνεται στην ευρύτερη έννοια της πράσινης οικονομίας. Οι κοινωνικές επιχειρήσεις έχουν τη σοβαρότερη συμβολή στην πράσινη ανάπτυξη, αφού αντιπροσωπεύουν το κοινωνικό κεφάλαιο. Το κατά πόσον αυτό είναι διαθέσιμο δεν εξαρτάται μόνο από το όποιο κράτος ή και τους τεχνοκράτες της ιδιωτικής Οικονομίας, αλλά και από την ίδια τη Κοινωνία των Πολιτών. Στη χώρα μας τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φορείς της Κοινωνικής Οικονομίας έχουν κυρίως νομοθετικό και χρηματοοικονομικό χαρακτήρα.

Στο τομεακό επιχειρησιακό πρόγραμμα «Ανάπτυξη του Ανθρώπινου Δυναμικού» στα πλαίσια του ΕΣΠΑ (2007-2013) έχουν ενταχθεί αρκετά εργαλεία που θα βοηθήσουν τις επιχειρήσεις της κοινωνικής οικονομίας αφού το πρόγραμμα περιλαμβάνει την ενίσχυση της προσαρμοστικότητας του ανθρώπινου δυναμικού και των επιχειρήσεων. Ποιό συγκεκριμένα το πρόγραμμα μπορεί να καλύψει :

¨ Την διευκόλυνση της πρόσβασης στην απασχόληση.

¨ Την εδραίωση της μεταρρύθμισης στον τομέα της Ψυχικής Υγείας, την ανάπτυξη της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και προάσπιση της Δημόσιας Υγείας του πληθυσμού.

¨ Την ενίσχυση της απασχόλησης των γυναικών των νέων, των εργαζόμενων μεγαλύτερης ηλικίας και των ευάλωτων ομάδων.

¨ Την προώθηση της ισότιμης πρόσβασης στην αγορά εργασίας, καθώς και τη μείωση του κοινωνικού αποκλεισμού και ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής.

Ένας δεύτερος χρηματοδοτικός μηχανισμός στα πλαίσια του ΕΣΠΑ που ενδιαφέρει τις κοινωνικές επιχειρήσεις είναι και το επιχειρησιακό πρόγραμμα «Ανταγωνιστικότητα και Επιχειρηματικότητα 2007-2013»

Στα πλαίσια αυτά μορφές κοινωνικών επιχειρήσεων θα μπορούσαν να συνδράμουν αποφασιστικά στο έργο των δήμων, προσφέροντας σε αυτούς όλα τα οφέλη που προκύπτουν από τη δραστηριότητα τους όπως έχει προαναφερθεί.

Αναφέρω επιγραμματικά κάποιες ιδέες που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στα πλαίσια ενός ευρύτερου κοινωνικού διαλόγου των τοπικών κοινωνιών με την αξιολόγηση βέβαια της βιωσιμότητας τους με όρους τόσο κοινωνικού όσο και οικονομικού μάνατζμεντ.

¨ από την εκμετάλλευση κάποιου ή κάποιων αναψυκτηρίων στο χώρο των πάρκων.

¨ Από εκδηλώσεις Πολιτισμού όπως διενέργεια πολιτιστικών εκδηλώσεων, πώληση βιβλίων, τη λειτουργία θερινού κινηματογράφου κλπ.

¨ Από παρεχόμενες οργανωμένες αθλητικές δραστηριότητες.

¨ Από τη καλλιέργεια σε επιλεγμένους χώρους και εμπορία βιολογικών προϊόντων.

¨ Από τη λειτουργία και εκμετάλλευση διάφορων θεματικών χώρων.(π.χ. παροχή εκπαίδευσης σε θεματικά πεδία)

¨ Από την εκμετάλλευση δραστηριοτήτων που δεν παρέχονται συχνά από επιχειρήσεις του πρώτου και δεύτερου τομέα (π.χ. χώρου για παιχνίδια κατοικίδιων ζώων, εμπορία προϊόντων για την ατομική υγιεινή των ζώων)

¨ Από τη διαχείριση των απορριμμάτων, των λοιπών αποβλήτων και παραπροϊόντων των πάρκων και των βουνών της περιοχής.

¨ Εκμετάλλευση της παραγωγής εναλλακτικών μορφών ενέργειας (π.χ. φωτοβολταϊκά)

¨ Ή την δημιουργία κοινωνικών επιχειρήσεων ευρύτερου βεληνεκούς που μέρος των καθαρών κερδών τους θα κατευθύνονται για να καλύψουν κοινωνικές ανάγκες των Δήμων. (π.χ ηθική τράπεζα, φορέας πιστοποίησης προϊόντων υπηρεσιών και προσώπων.)

Οι νέοι Δήμοι που προέκυψαν από το Καλλικράτη μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις επιχειρήσεις της Κοινωνικής Οικονομίας προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Θέλουν όμως;

Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία

Προσπάθησα με τη σιωπή μου το τελευταίο καιρό πάνω στα τρέχοντα ζητήματα της επικαιρότητας, να αμβλύνω λίγο τις μελαγχολικές τάσεις που διαπίστωσα ότι κατέχουν τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αυτής της χώρας, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερα. Όχι βέβαια ότι φταίνε μόνο οι πολίτες για αυτό, αλλά οι κρατούντες παλαιοί και νεώτεροι φέρουν το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για τη κατάντια της Οικονομίας μας. Μπαίνω και εγώ λοιπόν στο λούκι της μεμψιμοιρίας και της αναζήτησης ευθυνών, αφού τώρα τελευταία αποτελεί το αγαπημένο χόμπι όλων των νεοελλήνων.

Δυστυχώς όλα τα προβλήματα στην Ελληνική κοινωνία ξεκινούν από την εδώ και χρόνια στρεβλή ανάπτυξη του καπιταλισμού στη χώρα μας. Από τη δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας ελέω «αριστεράς», μέχρι το πελατειακό δικομματικό σύστημα που δημιουργούσε «επιχειρηματίες» χάριν ρουσφετιού. Είτε αυτό είναι το κράτος- επιχειρηματίας, είτε ιδιώτης- επιχειρηματίας. Ο θεός να τους κάνει και τους δυο επιχειρηματίες !!!

Στη λογική των πελατειακών σχέσεων δυστυχώς προσχώρησαν και πολυεθνικές εταιρίες που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας, αφού η περιρρέουσα κατάσταση θα τις ανάγκαζε να βγουν από το παιχνίδι. Άρα για ποια επιχειρηματικότητα μιλάμε; Για ποιους εργοδότες; Για ποια ανάπτυξη; Ποιος θα τη καρπωθεί; Δυστυχώς φίλοι μου, αν δεν αλλάξει δραματικά το κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον δεν βλέπω φως.

Όσο οι πολιτικοί μετράν τα πάντα με γνώμονα το πολιτικό συμφέρον, δεν βλέπω ελπίδα. Όσο προσπαθούν με επικοινωνιακά τερτίπια να μας παρουσιάσουν το μαύρο άσπρο, ακόμη και τώρα που βρισκόμαστε στα όρια της πτώχευσης και τα σκληρά μέτρα τα βιώνουμε πλέον, σημαίνει ότι δεν έχουν δυστυχώς διδαχθεί από το παρελθόν. Όσο ο λεγόμενος τρίτος τομέας «κοινωνία των πολιτών» έχει εγκλωβισθεί ή αυτοεγκλωβισθεί, πάρτε το όπως θέλετε, ο υπάρχων πρώτος και δεύτερος τομέας (κράτος και ιδιώτες) με τη στρεβλή τους ανάπτυξη δεν μπορούν να δώσουν λύσεις στο πρόβλημα. Το μέλλον φαντάζει στη καλύτερη περίπτωση αόρατο.

Από ότι θα διαπιστώσετε είμαι απαισιόδοξος. Και το δυστύχημα είναι ότι δεν βλέπω και φως. Δυστυχώς κουράστηκα να αγωνίζομαι και να εκχωρώ τις αξίες μου και την ηθική μου σε κάποιους που αυτοαποκαλούνται αντιπρόσωποι μου. Και δυστυχώς κι εγώ όπως κι εσείς τους ανεχόμαστε Τα δύο κορίτσια μου όμως, όπως και τα δικά σας παιδιά στο κοντινό ή στο μακρινό μέλλον, που ετοιμάζονται να μπουν στην αγορά εργασίας, τι φταίνε;

Υ.Γ.1 Υπάρχουν και κάποιοι που ασχολούνται και με τις επικείμενες δημοτικές εκλογές. Και τι πρωτοτυπία !!! Θέλουν να μας σώσουν και αυτοί.

Υ.Γ.2 Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία

Από τον αυταρχισμό ως τη φρίκη…… (Η συνέχεια)

Ζούμε σε μια αυταρχική κοινωνία. Αυταρχική η σελίδα, αυταρχικά τα υποσέλιδα δεξιά και αριστερά, αυταρχικό το περιθώριο. Ο αυταρχισμός γεννά φρίκη και η φρίκη θλίψη για κάποια αθώα θύματα. Ο αυταρχισμός γεννά εξουσία και η εξουσία καταδυναστεύει. Η εξουσία γεννά βία και η βία δυστυχώς θύματα.

Δεν φταίω εγώ, φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από μένα. Η μόνιμη σκέψη κάθε πολίτη, κάθε ομάδας πολιτών, κάθε συντεχνίας, κάθε κοινωνικής συμμαχίας. Εγώ είμαι ο καλός και ο κάθε άλλος είναι κακός και άσχημος. Εμείς είμαστε οι σωτήρες σας και αγωνιζόμαστε για τα δίκαια σας, οι άλλοι θα σας οδηγήσουν στα τάρταρα. Άσχετο βέβαια αν το δίκαιο καθορίζεται αυθαίρετα και επιβάλλεται δικτατορικά.

Η εύγλωττη σιωπή της πλειοψηφίας όταν δεν αγνοείται, ερμηνεύεται κατά το δοκούν από τους κάθε λογής σωτήρες. Ερμηνεία που έχει να κάνει με τα συμφέροντα του κάθε λογής αυτόκλητου σωτήρα, που δρα είτε στη λεγόμενη συντεταγμένη κοινωνία είτε στο περιθώριο. Πολιτικοί, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι και αναρχικοί θέλουν όλοι να με σώσουν.

Βαρέθηκα να ακούω τις υποδείξεις σας μεγαλόσχημοι κύριοι. Δεν θέλω να με σώσετε. Δεν αναγνωρίζω σε κανένα το δικαίωμα να υποκαθιστά το θυμικό και τη φαντασία μου. Δεν σας όρισα και ούτε θέλω να σας καταστήσω αντιπροσώπους μου. Μην με ενοχλείτε με τον εγωισμό και τον αυταρχισμό σας. Χαθείτε από μπροστά μου δολοφόνοι των ψυχών και των ζωών μας.

Ας ελπίσουμε ότι αύριο δεν ξημερώνει απλώς μια άλλη μέρα, αλλά ξημερώνει η άλλη μέρα. Προς το παρόν, μέχρι να ξημερώσει ας ανάψουμε τρία κεράκια, το ένα διπλό, στη μνήμη αυτών των κάποιων με ονοματεπώνυμο από τα βιολογικά θύματα του αυταρχισμού. Για τα άλλα θύματα του ψυχολογικού και κοινωνικού καταναγκασμού ας ευχηθούμε η άλλη μέρα να ξημερώσει γρήγορα.

Από τον αυταρχισμό ως τη φρίκη...

Εξοικονόμηση Ενέργειας στην Ελλάδα, μια πονεμένη ιστορία….

Eίναι γνωστό ότι το κύκλωμα της παραγωγής κατασκευαστικών έργων στη πατρίδα μας παρουσιάζει εγγενείς αδυναμίες. Αδυναμίες που δυστυχώς τις βιώνει όχι μόνο ο καταναλωτής-πολίτης, αλλά και οι φορείς-συντελεστές των κατασκευών. Σε αυτό το περιβάλλον (νομοθετικό και κοινωνικό), που η σχέση του με τη τυποποίηση είναι σχέση άγνοιας και μίσους, τη στιγμή που δεν έχουν αφομοιωθεί βασικές αρχές λειτουργίας, διαχείρισης και διαφάνειας οι καινοτομικές προσεγγίσεις φαντάζουν σαν κάτι το εξωπραγματικό. Αυτό συμβαίνει και με το Commissioning ή άλλως πως αποκαλούμενο στα Ελληνικά «Λειτουργική παραλαβή συστημάτων». Η Ελληνική αυτή απόδοση όπως θα καταδειχθεί στη συνέχεια, δεν αποδίδει τη πραγματική έννοια του όρου, αφού το commissioning είναι κάτι παραπάνω από απλοί έλεγχοι και δοκιμές, αφού περιλαμβάνει και διαδικασίες διασφάλισης. Ο βασικός στόχος του commissioning είναι η ενεργειακά και κοινωνικά αποδοτική λειτουργία του κτιρίου που κατασκευάζεται.

To Commissioning παρέχει τεκμηριωμένη επιβεβαίωση ότι τα συστήματα μιας εγκατάστασης λειτουργούν σύμφωνα με τα κριτήρια που προβλέπονται στη σύμβαση, ώστε να ικανοποιηθούν οι επιχειρησιακές ανάγκες του ιδιοκτήτη. Ποιος είναι όμως αυτός που εκπονεί και με βάση ποιες επιχειρησιακές ανάγκες τα συμβατικά έγγραφα;

Retrocommissioning (commissioning σε υφιστάμενα κτίρια) είναι μια συστηματική διαδικασία για την διερεύνηση, την ανάλυση και τη βελτιστοποίηση της απόδοσης των υπαρχόντων συστημάτων του κτιρίου, με τη βελτίωση των συστημάτων λειτουργίας και συντήρησης, ώστε να διασφαλιστεί η σωστότερη απόδοση τους διαχρονικά.

Το Commissioning ξεπερνά τα όρια μιας απλής συμβατικής κατασκευής σαν αυτή που ξέρουμε αυτή τη στιγμή στη πατρίδα μας, αφού αποτελεί μια διεργασία που ενώνει τους ιδιοκτήτες, τους μελετητές, τους κατασκευαστές, τους επιβλέποντες και τους λειτουργούς των έργων. Το έργο κάτω από τον φακό του commissioning είναι μια πολυσύνθετη δυναμική δημιουργία που επικεντρώνεται στη συνεργασία όλων των συντελεστών της παραγωγής με βάση στοιχεία που αλληλοεπηρεάζονται και αλληλοσυμπληρώνονται.

Η διεργασία του Commissioning περιλαμβάνει όλες τις διαδικασίες που ξεκινούν από τη μελέτη σκοπιμότητας, συνεχίζουν με τη μελέτη του έργου ,τη κατασκευή και καταλήγουν στη συντήρηση και τη λειτουργία με μοναδικό σκοπό την ενεργειακά και κοινωνικά αποδοτική λειτουργία του κτιρίου :

• Στη φάση των μελετών σκοπιμότητας καθορίζονται οι στόχοι και ο σκοπός
• Κατά τη διάρκεια της φάσης σχεδιασμού, το Commissioning ξεκινά με την επιλογή ενός κατάλληλου προσώπου ή φορέα, ο οποίος θα βοηθήσει ώστε να διασφαλισθεί ότι τα συμβατικά έγγραφα αντανακλούν τις προθέσεις του μελετητή και του ιδιοκτήτη.
• Ακολούθως, ο μελετητής ενσωματώνει τις απαιτήσεις του Commissioning στις προδιαγραφές της μελέτης.
• Κατά τη διάρκεια της κατασκευής, ο αρμόδιος για το commissioning είναι υπεύθυνος για τον έλεγχο του κτιρίου.
• Όταν το έργο βαίνει προς την ολοκλήρωση, ο αρμόδιος για το commissioning και οι εργολάβοι πραγματοποιούν αυστηρούς ελέγχους απόδοσης.
• Στο τέλος της διαδικασίας commissioning, οι φορείς λειτουργίας του κτιρίου εκπαιδεύονται ως προς την ορθή λειτουργία και συντήρηση του κτιρίου.
• Ποιος όμως συντονίζει όλες αυτές τις λειτουργίες και θεωρείται αρμόδιος για το commissioning τη στιγμή που οι συντελεστές της παραγωγής σύμφωνα με τα ισχύοντα στην Ελλάδα συμμετέχουν μόνο σε ορισμένες από τις φάσεις της όλης διαδικασίας;
  
  Το κύκλωμα του Commissioning
  
  

To commissioning εξασφαλίζει ότι τα χρήματα που δαπανήθηκαν για τους ελέγχους, αισθητήρες και εξοπλισμό θα αποσβεσθούν με την πάροδο του χρόνου μέσω της ενεργειακά αποδοτικής λειτουργίας του κτιρίου. Commissioning a new building typically costs about 30 to 90 cents per square foot.Το κόστος του Commissioning αντισταθμίζεται από το μειωμένο ενεργειακό κόστος, τη βελτίωση των επιδόσεων στους χώρους εργασία με τη δημιουργία συνθηκών άνεσης και βελτίωσης της παραγωγικότητας λόγω υψηλότερης ποιότητας περιβάλλοντος, μειωμένο κίνδυνο από απειλές και επαγγελματικές ζημιές , μείωση του κόστους "rework" και διόρθωσης ελαττωμάτων και χαμηλότερο εν τέλει κόστος συντήρησης και λειτουργίας. On average, the simple payback for building commissioning is about three to four years. Κατά μέσο όρο για τις ΗΠΑ τουλάχιστον, η απόσβεση του κόστους Commissioning είναι περίπου τρία με τέσσερα χρόνια.

Για τον κατασκευαστή η εφαρμογή ενός σωστού συστήματος commissioning εξασφαλίζει τη σωστή διαχείριση των παραγγελιών του με την ελαχιστοποίηση του κόστους αλλαγών ή λαθών σε αυτές, τη μείωση των καθυστερήσεων στη κατασκευή. Για τη Κοινωνία:
Εξοικονόμηση Ενέργειας ► Προστασία Περιβάλλοντος ► Ποιότητα ζωής

Η όλη διαδικασία σαφώς καινοτομική στηρίζεται στην εξοικονόμηση Ενέργειας, που τόσο την έχουμε ανάγκη πλέον για να προστατέψουμε το περιβάλλον και για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής μας. Δυστυχώς στη πατρίδα μας απουσιάζει παντελώς η κουλτούρα της ποιότητας, αφού η ποιότητα έχει ταυτισθεί με μια αναγκαστική πιστοποίηση ενός κάποιου ιδεατού συστήματος διαχείρισης με διαδικασίες copy-paste.

Όσο και αν πρέπει να δυσαρεστήσω κάποιους το commissioning για μένα θα πρέπει να αποτελεί τμήμα του προγράμματος Ποιότητας του έργου, παντρεμένο με το Σχέδιο Ελέγχων και Δοκιμών, που δυστυχώς όμως δεν προβλέπεται στα έργα, αφού οι ΔΙΠΑΔ/οικ/611/24-7-2001 (ΦΕΚ 1013/Β/02.08.01) για τις κατασκευές και ΔΙΠΑΔ/οικ/501/01.07.2003 (ΦΕΚ 928/Β'/04.07.2003) για τις μελέτες το αγνοούν. Θα συμφωνήσω όμως με όσους διαφωνούντες υποστηρίξουν ότι το commissioning ξεπερνά τα όρια ενός απλού συστήματος ποιότητας κατά ISO 9001:2008 και προσεγγίζει τις αρχές της Ολικής Ποιότητας, αφού συστατικά του αποτελούν η Κοινωνική Ευθύνη και η επιχειρηματική Ηθική. Το βλέπω περισσότερο σαν συστατικό ενός μοντέλου Επιχειρηματικής Αριστείας , όπως πχ το EFQM που αφορά όμως κύρια τον ιδιοκτήτη και το χρήστη , οι οποίοι και πρέπει να βάζουν τους κανόνες.

Το Commissioning είναι μια διεργασία Διασφάλισης Ποιότητας στο στάδιο του Σχεδιασμού του που αυξάνει τη πιθανότητα ότι ένα νέο κτίριο θα πληροί τις προσδοκίες του πελάτη. Το Commissioning είναι μια τακτική πρόληψης. (Quality assurance)

Δοκιμές για την επαλήθευση των συστημάτων πρέπει να περιλαμβάνονται στο Σχέδιο Ελέγχων και Δοκιμών .Οι Δοκιμές πρέπει να διενεργούνται όχι μόνο σε κανονικές καταστάσεις λειτουργίας, αλλά και υπό όλες τις δυνατές συνθήκες και αλληλουχίες λειτουργίας, με προσομοιωμένες συνθήκες στην πραγματική ζωή, όσο το δυνατόν περισσότερο. Παράλληλα απαιτείται ο καθορισμός των κριτηρίων αποδοχής με βάση τα πρότυπα, τους κανονισμούς και τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του ιδιοκτήτη και την ενδεχόμενη πιστοποίηση των συστημάτων.

Το Commissioning πρέπει να αναπτυχθεί μέσα από τα Προγράμματα Ποιότητας των Έργων λαμβάνοντας υπόψιν το σχεδιασθέντα χρονικό προγραμματισμό, τις διαδικασίες Υγιεινής και Ασφάλειας και τη διαχείριση της Σύμβασης. Είναι λάθος όμως να περιορίζεται στα λειτουργικά συστήματα του κτιρίου αποκλειστικά, αφού μια πληθώρα στατικών και αρχιτεκτονικών εργασιών έχουν άμεση σχέση με την αποδοτική λειτουργία των κτιρίων.

Commissioning management diagram

Ένα παιχνίδι ερωτήσεων με προφανείς απαντήσεις

• Παρέχεται στην Ελλάδα έστω μια βασική εκπαίδευση για θέματα commissioning σε Πολυτεχνεία και ΤΕΙ;
• Καλλιεργείται στις ίδιες Σχολές η κουλτούρα της Ποιότητας;
• Τι συμβαίνει στην Ελλάδα σχετικά με τη πιστοποίηση προσώπων και φορέων που ασχολούνται με το commissioning;
• Υπάρχουν Ανεξάρτητοι Οργανισμοί πιστοποίησης commissioning (agents);
• Γίνεται αξιολόγηση των εταιριών που παρέχουν συμβουλευτικές υπηρεσίες σε θέματα Commissioning management;
• Ποιοι είναι οι παράγοντες που διαμορφώνουν το κόστος του Commissioning στη χώρα μας; Έχει αξιολογηθεί και μετρηθεί έστω και θεωρητικά; Ποιος θα επωμισθεί το κόστος; Είναι έτοιμη να δεχθεί η χώρα μας το κόστος commissioning;
• Ποιοι είναι οι μετρήσιμοι στόχοι του commissioning ;
• Γίνεται σωστά στο κύκλωμα της παραγωγής ενός έργου στη χώρα μας η εισαγωγή και η διαχείριση της πληροφορίας;
• Διαθέτει το κύκλωμα της παραγωγής ενός τεχνικού έργου κουλτούρα ποιότητας;
• Έχουν περιληφθεί στις διαδικασίες παραγωγής ενός έργου οι method statements και το risk management;
• Είναι δυνατόν ο ιδιοκτήτης να απαιτεί από το κατασκευαστή διαδικασίες commissioning όταν ο ίδιος δεν έχει καθορίσει τους στόχους και τους σκοπούς του; Περιμένει από τον κατασκευαστή να καθορίσει το όραμα του και τις προσδοκίες του;
• O Κατασκευαστής μπορεί να διαθέτει Commissioning manager όταν το Commissioning δεν έχει περιληφθεί στις απαιτήσεις του έργου ήδη από τη φάση της προμελέτης;
• Ποιος εν τέλει θα πρέπει να ενδιαφερθεί για να επιβάλλει σε κάποιο project διαδικασίες commissioning; Το κράτος , ο Μελετητής, ο κατασκευαστής, ο ιδιοκτήτης ή αυτός που θα το λειτουργήσει;
• Ποιος τελικά ενδιαφέρεται για το λειτουργικό κόστος των έργων;
• Το να μιλά κάποιος για Retro-commissioning (commissioning σε υφιστάμενα κτίρια) σήμερα στη χώρα μας ενέχει κίνδυνο αμφισβήτησης της διανοητικής κατάστασης του;
• Μήπως τα αυτοχρηματοδοτούμενα έργα (ΣΔΙΤ-παραχωρήσεις κλπ.) παρέχουν την ευκαιρία ώστε οι κατασκευαστές από μόνοι τους να χρησιμοποιήσουν διαδικασίες Commissioning;
• Είναι από μόνο του το commissioning πανάκεια που θεραπεύει κάθε νόσο και κάθε………..;
• Έχουμε καταλάβει ότι ένα κτίριο που εξυπηρετεί κάποιες λειτουργίες της κοινωνίας είναι από μόνο του ένα χρηματοπιστωτικό στοιχείο ζωτικής σημασίας για την επιτυχία της επιχείρησης που το χρησιμοποιεί;
• Μήπως ανάμεσα στο Δημόσιο και τον ιδιωτικό χώρο υπάρχει και η κοινωνία των πολιτών που μπορεί να επιβάλλει τη θέληση της για ένα καθαρότερο περιβάλλον;
• Είμαστε έτοιμοι στην Ελλάδα να δεχτούμε τη καινοτομία;
• Μήπως αν δεν μπουν έγκαιρα οι κανόνες για τις διαδικασίες λειτουργικής παραλαβής των συστημάτων στη χώρα μας κινδυνεύουμε από κάποιους κακούς;
• Μήπως εν κατακλείδι το νεοσύστατο Υπουργείο Πράσινης Ανάπτυξης θα έπρεπε να ασχοληθεί με το θέμα και να το συνδέσει με την επικείμενη ενεργοποίηση των ενεργειακών επιθεωρητών; (Commisssioning και Retrocommissioning)

Όπως θα διαπιστώσει ο κάθε καλόπιστος αναγνώστης, σχετικός ή μη, απαντώντας με ειλικρίνια στα ερωτήματα που προηγήθηκαν ο δρόμος για την εφαρμογή του Commissiong στην Ελλάδα είναι ακόμη μακρύς. Το κακό είναι ότι στην αρχή αυτού του δρόμου, που βρισκόμαστε τώρα, οι κίδυνοι εσωτερικοί και εξωτερικοί είναι πολλοί. Η πράσινη ανάπτυξη όμως δεν μπορεί να περιμένει.

Ακούει κανείς;

Όταν οι μαθητευόμενοι μάγοι εκπαιδεύονται χρησιμοποιώντας σαν πειραματόζωα αδύναμους πολίτες, τότε τους λαγούς δεν θα τους βγάλουν από τα καπέλα τους, αλλά θα γίνουν οι ίδιοι λαγοί και μάλιστα με κρεμμυδάκια στιφάδο.

Το Οδοιπορικό μιας Ψυχής.

Ένας περίπατος στο παρελθόν και το τώρα.

Η βραδιά στα μέσα Γενάρη στο παλιό λιμάνι των Χανίων ήταν πανέμορφη. Η πόλη με τα κτίρια να εκπέμπουν απαλές βενετσιάνικες οπτικές μελωδίες και γλυκείς χρωματισμούς, χωρίς την κακοπροαίρετη καταπιεστική συνεισφορά του ενεργοβόρου και συνάμα κιτς φωτισμού του καλοκαιριού, σου μετέδιδε τη σιωπηλή ηρεμία της. Κάτι λίγοι easy riders των πολύ λίγων κυβικών δεν στάθηκαν ικανοί να με απομακρύνουν από την έκσταση των στιγμών. Ούτε άλλωστε και οι φωνακλάδες αγγλόφωνοι μουσικοί ενός ροκ συγκροτήματος, που ξεφόρτωναν τον εξοπλισμό της δουλειάς τους στο διπλανό μπαρ.

Είχα τελειώσει τον εσπρέσο μου από ώρα και κάπνιζα το νιοστό τσιγάρο μου καθισμένος πρώτο τραπέζι πίστα στο λιμάνι. Υποψία καλοκαιριού στο μέσο του Χειμώνα. Είχα μόλις τελειώσει το διάβασμα της τελευταίας δουλειάς του αγαπημένου μου συγγραφέα Ορχάμ Παμούκ. Δυστυχώς παρά τις ονειρεμένες συνθήκες του περιβάλλοντος, το φως που εξέπεμπε ο πρόσφατα ανακαινισμένος παλιός φάρος του λιμανιού δεν με βοηθούσε και τόσο στην ανάγνωση. Χρησιμοποίησα το διστακτικό φως μιας λάμπας της καφετέριας. Ίσως να φταίει και η ηλικία μου.

Ο ήχος από την ξεχασμένη για χρόνια μελωδία του Aquarius που έφθανε στα αυτιά μου από τα ηχεία του μαγαζιού, μου θύμισε την αποτυχημένη μου προσπάθεια στησίματος ενός παράνομου ραδιοφωνικού σταθμού στα χρόνια της χούντας σε ένα άλλο όμορφο λιμάνι με τα μέτρα εκείνης της εποχής στο Βόλο. Το σταθμό τον ονομάσαμε Aquarius, αλλά ο βραχύς του βίος τ μας προκάλεσε και οδυνηρές συνέπειες. Τέλος πάντων εκείνη την εποχή ο κάθε ένας έκανε τον αγώνα του, όπως μπορούσε και όπως του το επέβαλλε η αισθητική του.

Η όμορφη ξανθιά με το ποδήλατο, που πέρασε δίπλα μου επέτεινε τις αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας. Αναπολώ το χθες που έζησα σε μια πόλη, που δεν τη σεβάστηκαν, καθισμένος στο ιστορικό κέντρο μιας άλλης πόλης, που εκπέμπει σεβασμό για το παρελθόν της. Δυστυχώς οι άνθρωποι ζούνε τα όνειρα και ερμηνεύουν τη ζωή γιατί τα όνειρα μπορούν και τα επιλέγουν οι ίδιοι. Πως μπορεί αλήθεια να επιβιώνει ένας ποδηλάτης σε μια Ελληνική πόλη ακόμη και εδώ στα Χανιά λίγα μέτρα ποιο πέρα από τη παλιά πόλη; Γιατί ποτέ κανένας δεν σεβάστηκε στη πατρίδα μας τις πόλεις των πολιτών και το περιβάλλον; Και η ομορφιά της ξανθιάς ποδηλάτισσας θα παραμείνει αναλλοίωτη με το πέρασμα του χρόνου;

Για να ξεφύγω από τις σκέψεις, που με γέμιζαν με μελαγχολία, πήρα το βλέμμα μου από τη ξανθιά και το έστρεψα στο τραπέζι μου. Η απόδειξη των δύο και τριάντα ευρώ αναπαυόταν νωχελικά κάτω από το ποτήρι με το νερό. Σαν να με προκαλούσε και μου έβγαζε τη γλώσσα. Τι κοιτάζεις ρε μαλάκα τη ξανθιά, αφού τελικά θα ακούσεις τον υπουργό της οικονομίας σου και εμένα τελικά θα πάρεις μαζί σου φεύγοντας από εδώ!! Εγώ είμαι αυτή που θα καλλιεργήσω τη φορολογική σου συνείδηση και θα σε μετατρέψω σε συνειδητό πολίτη, ενώ η ξανθιά θα σε πλανέψει και για να την ικανοποιήσεις θα πρέπει να κλέβεις την εφορία.

Η παχιά γάτα που περιφερόταν κάτω από τα τραπέζια κουνούσε επιδοκιμαστικά την ουρά της συμφωνώντας με τα λεγόμενα της ισχνής απόδειξης. Το ίδιο και ο ντροπαλός σκύλος που με πλησίασε ζητώντας μου χάδια. Τα δύο όμως αυτά ζώα δεν βασανίζονταν από το δικό μου υπαρξιακό πρόβλημα εκείνης της στιγμής. Να πάρει κανείς την απόδειξη ή να μην την πάρει. Κοιτάζοντας στα διπλανά τραπέζια διαισθάνθηκα ότι και κάποιοι άλλοι εμφάνιζαν τα ίδια συμπτώματα υπαρξιακής αμφισβήτησης με μένα. Αλήθεια η αξία της λεμονάδας που έπινε ο καθώς πρέπει κυριούλης δύο τραπέζια μακριά από μένα, ήταν μεγαλύτερη από την αξία του εσπρέσο μου; Γιατί πρόσεξα το συνωμοτικό τρόπο με τον οποίο υφάρπαξε την απόδειξη από το τραπέζι και την έβαλε πονηρά στη τσέπη του.

Τα αγκαλιασμένα ζευγάρια που περνούσαν από μπροστά μου δεν αντιμετώπιζαν κανένα τέτοιο ηθικό δίλημμα σαν το δικό μου. Τις αποδείξεις της αγάπης τους δεν τις έκρυβαν και ούτε σκόπευαν να τις δηλώσουν στην Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία. Τουλάχιστον μέχρι τα τώρα, από ότι ξέρω , η αγάπη δεν φορολογείται, εκτός και αν είμαι τόσο πολύ απληροφόρητος ή έχω χάσει συνέχειες μετά το καταιγισμό των οικονομικών ήξεων-αφίξεων.

Οι μαύροι αμερικανοί της βάσης της Σούδας που πέρασαν από μπροστά μου ήταν οι μόνοι τουρίστες που συνάντησα Γενάρη μήνα στη πόλη. Οι επιρροές από τη μπύρα που προφανώς είχαν καταναλώσει λίγο ποιο πριν είχαν αφήσει έντονα σημάδια στη συμπεριφορά και το περπάτημα τους. Οι κοσμοκράτορες διασκεδάζουν, αλλά και αυτοί τουλάχιστον δεν ζουν κάτω από το άγχος των αποδείξεων. Η παρέα που ακολουθούσε με το εντατικό αθλητικό περπάτημα με ανάγκασε να χαμογελάσω. Η κακεντρεχής σκέψη, που με διαπέρασε με έκανε να ξεχάσω τον φορορουφιανισμό που προσπαθούν να επιβάλλουν οι μαθητευόμενοι μάγοι της οικονομίας μας και μετέτρεψε το χαμόγελο σε γέλιο. Η παραλιακή οδός είχε μετατραπεί σε λεωφόρο των μπαϊπας. Πόσα λεφτά είχαν διαθέσει στους γιατρούς τους χωρίς να πάρουν απόδειξη; Ή μήπως τώρα τρέχαν για να τους τις ζητήσουν;

Η lounge μουσική που ακούγονταν στη καφετέρια άρχισε να με χαλαρώνει. Οι αμαρτωλές σκέψεις άρχιζαν να με εγκαταλείπουν. Η σοσιαλιστική παιδεία, που απέκτησα μετά από τόσους αγώνες, κυριαρχεί τις αισθήσεις μου. Η τάξη αποκαθίσταται. Η ακοή είναι ο πρώτος υπηρέτης της γνώσης, είχε πει κάποτε ο Θωμάς ο Ακυινάτης. Η κοινωνική μου ευθύνη αποκαθίσταται στα πλαίσια ενός υγιούς συμπονετικού συντηρητισμού. Ω κύριε, πως ήταν δυνατόν να αμφισβητήσω έστω σιωπηλά και από μέσα μου την αυθεντικότητα των σκέψεων και των προθέσεων σου!! Μετανιώνω οικτρά για αυτό και γονυπετής σου ζητάω συγνώμη. Τι μπορεί να πάθει ο άδολος και αδαής πολίτης επηρεασμένος από τη μαγεία και το κάλος μιας γειτονιάς; Ξεκινά από το όνειρο που βλέπει ζωντανό μπροστά του, αλλά στη πορεία τον εκτρέπουν οι ονειροπολήσεις του.

Για να αποφύγω τη πίεση των εμμονών μου σηκώθηκα για ένα αγχολυτικό περίπατο στη παλιά πόλη. Είναι μια συνήθεια που τη κουβαλώ πάντα μαζί μου, όταν επισκέπτομαι τα Χανιά, αφού σχεδόν πάντα η ομορφιά ετούτου εδώ του τόπου μου γεννά σκέψεις και προβληματισμούς που με πληγώνουν. Μου θυμίζουν πως θα έπρεπε να ήταν το ωραίο, πως θα έπρεπε να λειτουργεί η κοινότητα, πως θα έπρεπε να λειτουργεί η πολυπολιτισμικότητα. Αυτή τη τελευταία συνάντησα στη βόλτα μου περιδιαβαίνοντας τα σοκκάκια της παλιάς πόλης. Τη πολυπολιτισμικότητα του πατριώτη μου Ρήγα Φεραίου, τη πολυπολιτισμικότητα των ανθρώπων του μόχθου, τη πολυπολιτισμικότητα των ανθρώπων της ξεγνοιασιάς και της διασκέδασης. Το Ιδαίον Άντρο του δωδεκάθεου μαζί με τα κινέζικα φανάρια του Βούδα. Την Ορθόδοξη Μητρόπολη απέναντι από τη Καθολική. Στην ίδια νοητή ευθεία η Συναγωγή και ο μιναρές από το παλιό τούρκικο τζαμί. Συνάντησα στα στενά της το Άγιο Όρος και τα συσσίτια μιας παλιάς Χριστιανικής αδελφότητας.

Το «μουσείο της αθωότητας» του Ορχάμ Παμούκ που διάβαζα νωρίτερα ή ο ύμνος της συνύπαρξης της τουρκοκρητικιάς Σαμπά Αλτίνσαϊ με το «Κρήτη μου»; Στην οδό Καναβάρω όμως δεν συνάντησα τουρκοκρητικούς, αλλά Πακιστανούς και Αιγύπτιους να επιστρέφουν από το σκληρό μεροκάματο. Συνάντησα τα χαμάμ χωρίς νερό, και τη συναγωγή να φλέγεται. Συνάντησα τους προστάτες των μεταναστών να διεκδικούν δικαιώματα και Ελληναράδες με μουστάκια να μιλάνε για υποχρεώσεις. Η εξωτερική ομορφιά κρύβει με επιμέλεια την αξία του εσωτερικού κόσμου και μπορεί να σε ξεγελάσει. Πέραν των ιδεολογιών, των θρησκειών και των ιδεοληψιών υπάρχει και ο άνθρωπος- πολίτης. Αυτόν ποιός πατερούλης ποια αυθεντία (auctoritas) θα τον σώσει;

Προσπάθησα να αποφύγω τη τύχη που μου επιφύλασσε το πεπρωμένο μου. Αλλά όπως λένε οι ειδικοί «το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον» Ο χαλαρός περίπατος, το οδοιπορικό της ψυχής μου, με οδήγησε έξω από το ιστορικό κέντρο της πόλης. Και εκεί συνάντησα μια άλλη πόλη, αυτή που συνήθισα να βλέπω παντού στην Ελλάδα. Την Ελλάδα της μιζέριας και της κακομοιριάς, την Ελλάδα της ανήθικης αισθητικής της αντιπαροχής και του ξεπλύματος. Την Ελλάδα των Αλβανών οικοδόμων και των Βούλγαρων αγροτών. Θυμήθηκα εκείνο το Δήμαρχο, που όπως έλεγαν τα κανάλια της τηλεόρασης πρόσφατα, την ώρα της λήψης των αποφάσεων στο Δημοτικό Συμβούλιο αυτός συνευρίσκονταν μετά πεταχτούλας δημοτικής συμβούλου στα υπόγεια του Δημαρχείου του, εκεί που φυλάσσονταν τα αρχεία του Δήμου. Βιασμός σαρκικός; Ποιος ξέρει; Βιασμός όμως των πολιτών και της ψυχής τους σίγουρα.

Ο Καποδίστριας φεύγει ο Καλλικράτης έρχεται.

Τον Καποδίστρια τον έφαγαν οι Μαυρομιχαλαίοι, τον Καλλικράτη ποιος;

Καλλικράτης ο διάδοχος του Καποδίστρια. Ο Αρχιτέκτονας και ενδεχομένως εργολάβος του δευτέρου μισού του 5ου πχ αιώνα παίρνει τη σκυτάλη από τον κόμη και πολιτικό του 1800 μ.Χ. Εκτός αυτού Καλλικράτης ονομάζεται και ένα μικρό χωριό των Λευκών ορέων στο Δήμο Σφακίων με μακριά παράδοση στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες κατά των Τούρκων και των Γερμανών. Οι συμβολισμοί είναι αναπόφευκτοι και αμείλικτοι. Δεν ξέρω αν ληφθήκαν υπόψη στην ονοματοδοσία του σχεδίου, αλλά ο Νταν Μπράουν και ο Ουμπέρτο Έκο με τη «διεστραμμένη» σαν και τη δικιά μου σκέψη θα προσπαθούσαν να τους ερμηνεύσουν πριν προχωρήσουν στην κατά άρθρον συζήτηση.

Δομική αλλαγή ο Καλλικράτης, φωνάζει σε όλους τους τόνους ο Υπουργός Εσωτερικών. Ριζική ανατροπή τη χαρακτηρίζει ο Πρωθυπουργός. Κανένας τους όμως δεν μας εξηγεί πως κατέληξαν στο μαγικό νούμερο 370 στο οποίο θα περιορισθούν οι Δήμοι σε όλη την Ελλάδα. Θα συμβούλευα τους κρατούντες να επιλέξουν ακριβώς τον αριθμό της ακολουθίας Fibonacci το 377, να μην πάνε χαράμι και οι συμβολισμοί. Θυμίζω για όσους δεν διάβασαν το βιβλίο "Κώδικας Ντα Βίντσι" ότι η ακολουθία Fibonacci αποτελείται από τους αριθμούς 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233, 377, 610, 987, 1597, 2584, 4181, ... (κάθε αριθμός είναι ίσος με το άθροισμα των δύο προηγούμενων).

Ο Καλλικράτης, από όσα είναι γνωστά σήμερα από το Πλούταρχο, δημιούργησε στο κράτος των Αθηνών, με ποιο σημαντικά έργα του τα Μακρά Τείχη της πόλης, την επιδιόρθωση τμήματος των περιφερειακών τειχών των Αθηνών, την ανοικοδόμηση ναού, αφιερωμένου στην Άπτερο Νίκη στην Ακρόπολη, και τέλος, συνεργάστηκε με τον Ικτίνο για την ανέγερση του Παρθενώνα. Δηλαδή εργάστηκε κυρίως στην απομόνωση του πόλης-κράτους Αθηνών από τον τότε υπόλοιπο γνωστό Ελληνικό κόσμο. Μήπως οι 13 εθνικές περιφέρειες που προβλέπει το σχέδιο είναι η εξής μία η Αττική; Μήπως ο Καλλικράτης τώρα δικαιώνεται;
Μήπως ο κ. Μπεγλίτης σκεπτόμενος φωναχτά «ο προβληματισμός μας, η αγωνία όλων, μα όλων ανεξαιρέτως είναι να μην οδηγηθούμε διά της αποκέντρωσης στην υπερσυγκέντρωση εξουσιών» έχει δίκιο; Τη στιγμή που η ανάπτυξη της χώρας στηρίχθηκε από τη γέννηση του Ελληνικού κράτους στην πόλη της Αθήνας και τη πέριξ περιοχή, η ύπαρξη μιας τέτοιου μεγέθους περιφέρειας με ένα περιφερειάρχη υπερπρωθυπουργό ακυρώνει τις αγαθές προθέσεις του σχεδίου; Μήπως η αποκέντρωση γίνεται συγκέντρωση;

Ο κ. Ραγκούσης δήλωσε για το ακανθώδες πρόβλημα της νέας χωροθέτησης των δήμων ότι αυτό θα επιλυθεί με βάση πληθυσμιακά, κοινωνικά, οικονομικά, γεωγραφικά, λειτουργικά και χωροταξικά κριτήρια. Μήπως θα μπορούσε να μας τα ονοματήσει κάπως καλύτερα; Γιατί αν πω εγώ στο αφεντικό μου για την επέκταση των εργασιών, στην εταιρία που δουλεύω, σε περιοχές με γνώμονα τα πληθυσμιακά, κοινωνικά, οικονομικά, γεωγραφικά, λειτουργικά και χωροταξικά κριτήρια χωρίς να τα εξηγήσω και να δώσω ένα συγκεκριμένο business plan, στη καλύτερη των περιπτώσεων θα χάσω τη δουλειά μου.

Τι ψάχνεις όμως τώρα να βρεις από τους πολιτικούς θα μου πείτε. Εδώ ο Αλογοσκούφης επανήλθε στο Πανεπιστήμιο για να διδάξει τα παιδιά μας!!! Ίσως βέβαια , και το θεωρώ καλό, ο ρόλος των βουλευτών στο ισοζύγιο της τοπικής εξουσίας συρρικνώνεται δραματικά. Εκτός αν τους βουλευτές στην άσκηση της πολιτικής όπως την ξέρουμε σήμερα αντικαταστήσουν οι τοπικοί άρχοντες. Και επανερχόμαστε δυστυχώς στο βασικό ερώτημα όσων ασχολούνται με τη πολιτική για το ποιος θα διαχειρίζεται το κεντρικό έλεγχο της εξουσίας. Εμείς όμως οι πολίτες ρωτάμε Ποιοι θα κατευθύνουν τις τύχες μας ; Οι μεσάζοντες ή κοινωνία των πολιτών;
Ο Υδροκεφαλισμός που υφίσταται σήμερα στη χώρα μας, αποτέλεσμα ενός κράτους που στηρίζεται στις πελατειακές σχέσεις και το ανέχονται οι πολίτες γιατί τους βολεύει, δεν καταρρίπτεται με ευχολόγια, αλλά με σχέδια συγκροτημένα και με φανερές και όχι πολιτικάντικες κρυφές ατζέντες. Ούτε ο Γιακουμάτος έχει δίκιο που βλέπει τον πελατειακό μηχανισμό που έστησε με τόσο κόπο και χρήμα ενδεχομένως να καταρρέει, αλλά ούτε και ο επίδοξος τοπάρχης που ελπίζει, ότι από ένα τίποτε που ήταν μέχρι τα τώρα, να αναδειχθεί σε ένα κρίσιμο παράγοντα της πολιτικής.

Αλλά να μην είμαστε άδικοι. Το στοίχημα για τον Πρωθυπουργό είναι πολύ μεγάλο. Ριζικές αλλαγές χωρίς να σπάσουν αυγά δεν γίνονται. Πλην όμως όπως έχουμε συνηθίσει μέχρι τώρα οι αγαθές προθέσεις σχεδόν πάντα στη πατρίδα μας περιορίζονται στις βασικές αρχές. Ποτέ δεν εξειδικεύονται ή αν εξειδικευτούν γίνονται πάντα με κριτήρια τοπικών ή υπερτοπικών συμφερόντων δυστυχώς. Αλλά και αυτός ο μακαρίτης ο Deming κάπου είχε και δίκιο όταν πρότεινε το περίφημο κύκλο του. (Βλέπε παλαιότερη ανάρτηση)

Κάθε άνθρωπος έχει όνομα. Το κάθε πρόβλημα έχει όνομα. Η κάθε λύση ονοματίζεται σύμφωνα με την αποτελεσματικότητα της. Η αποτελεσματικότητα δυστυχώς αποδεικνύεται μετά από χρόνια. Το νευτώνειο όμως αξίωμα του "αίτιου αιτιατού" ευτυχώς ισχύει ακόμα και σήμερα.
"Είθε οι τύχες όλων των ανδρών να είναι ανάλογες με τις υπηρεσίες που οι ίδιοι προσφέρουν στη χώρα τους!" Κικέρων

Μην ξεχάσετε να ζητάτε από παντού αποδείξεις...