Τὰ δάκρυα ποὺ στὰ μάτια μας
θὰ δεῖτε ν᾿ ἀναβρύζουν
ποτὲ μὴν τὰ πιστέψετε
απελπισιᾶς σημάδια.

Ὑπόσχεση εἶναι μοναχὰ
γι᾿ Ἀγώνα ὑπόσχεση.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ

Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

Από τον αυταρχισμό ως τη φρίκη…… (Η συνέχεια)

Ζούμε σε μια αυταρχική κοινωνία. Αυταρχική η σελίδα, αυταρχικά τα υποσέλιδα δεξιά και αριστερά, αυταρχικό το περιθώριο. Ο αυταρχισμός γεννά φρίκη και η φρίκη θλίψη για κάποια αθώα θύματα. Ο αυταρχισμός γεννά εξουσία και η εξουσία καταδυναστεύει. Η εξουσία γεννά βία και η βία δυστυχώς θύματα.

Δεν φταίω εγώ, φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από μένα. Η μόνιμη σκέψη κάθε πολίτη, κάθε ομάδας πολιτών, κάθε συντεχνίας, κάθε κοινωνικής συμμαχίας. Εγώ είμαι ο καλός και ο κάθε άλλος είναι κακός και άσχημος. Εμείς είμαστε οι σωτήρες σας και αγωνιζόμαστε για τα δίκαια σας, οι άλλοι θα σας οδηγήσουν στα τάρταρα. Άσχετο βέβαια αν το δίκαιο καθορίζεται αυθαίρετα και επιβάλλεται δικτατορικά.

Η εύγλωττη σιωπή της πλειοψηφίας όταν δεν αγνοείται, ερμηνεύεται κατά το δοκούν από τους κάθε λογής σωτήρες. Ερμηνεία που έχει να κάνει με τα συμφέροντα του κάθε λογής αυτόκλητου σωτήρα, που δρα είτε στη λεγόμενη συντεταγμένη κοινωνία είτε στο περιθώριο. Πολιτικοί, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι και αναρχικοί θέλουν όλοι να με σώσουν.

Βαρέθηκα να ακούω τις υποδείξεις σας μεγαλόσχημοι κύριοι. Δεν θέλω να με σώσετε. Δεν αναγνωρίζω σε κανένα το δικαίωμα να υποκαθιστά το θυμικό και τη φαντασία μου. Δεν σας όρισα και ούτε θέλω να σας καταστήσω αντιπροσώπους μου. Μην με ενοχλείτε με τον εγωισμό και τον αυταρχισμό σας. Χαθείτε από μπροστά μου δολοφόνοι των ψυχών και των ζωών μας.
Ας ελπίσουμε ότι αύριο δεν ξημερώνει απλώς μια άλλη μέρα, αλλά ξημερώνει η άλλη μέρα. Προς το παρόν, μέχρι να ξημερώσει ας ανάψουμε τρία κεράκια, το ένα διπλό, στη μνήμη αυτών των κάποιων με ονοματεπώνυμο από τα βιολογικά θύματα του αυταρχισμού. Για τα άλλα θύματα του ψυχολογικού και κοινωνικού καταναγκασμού ας ευχηθούμε η άλλη μέρα να ξημερώσει γρήγορα.

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Από τον αυταρχισμό ως τη φρίκη...