Έγκλημα στην Οργάνωση. Μια φανταστική ιστορία για ένα πραγματικό γεγονός

Πρωινό Κυριακής. Έξω βρέχει καταρρακτωδώς. Ο Πέτρος άνοιξε το παράθυρο και οι σταγόνες της βροχής χάιδεψαν το πρόσωπο του. Το κρύο και η βροχή τον ξύπνησαν για τα καλά. Τα φώτα από τους Χριστουγεννιάτικους στολισμούς δεν έχουν σβήσει ακόμη στους δρόμους και στα γειτονικά σπίτια. Παραμονές Χριστουγέννων. Γέμισε τη καφετιέρα με νερό και έβαλε καφέ στο φίλτρο. Κοιμήθηκε μόνος και ξύπνησε μόνος, όπως κάνει κάθε μέρα τον τελευταίο χρόνο από τότε που χώρισε με την Ελένη. Δεν απεμπολεί το παρελθόν του, αλλά ούτε και μετανιώνει. Πως άλλωστε θα μπορούσε να ξεχάσει το μισό αιώνα ζωής που τον συνοδεύει;

Κάθισε στο γραφείο του. Ένα ξύλινο παλιό έπιπλο που κληρονόμησε από τον παππού του γνωστό δικηγόρο της εποχής του. Τι έχει να πει αλήθεια αυτό το γραφείο από τις άπειρες εξομολογήσεις που έχει ακούσει; Πόσους ανθρώπους είδε καθισμένους απέναντι του να προσπαθούν να σώσουν τον εαυτό τους από τα αμαρτήματα των σκέψεων και των πράξεων , που τους ακολουθούσαν; Πόσους αθώους να προσπαθούν να εξηγήσουν τα αυτονόητα; Και τώρα πλήρης σιωπή. Ο Πέτρος είναι συγγραφέας. Ή μάλλον μετατρέπεται σε συγγραφέα κάθε Κυριακή πρωί. Ο φωτισμός από το κομπιούτερ τη σκοτεινή αυτή μέρα είναι η σιωπηλή παρέα του επίπλου. Μια παρέα χωρίς φωνή και χωρίς άποψη.

Σήμερα θα πρέπει να ξεκινήσει το καινούργιο του μυθιστόρημα. Ο εκδότης του ήταν σαφής. Θα πρέπει σύντομα να έχει δείγματα της δουλειάς του ώστε να προγραμματίσει τη νέα έκδοση. Ήδη καθυστέρησαν. Το νέο βιβλίο έπρεπε να κυκλοφορήσει κανονικά στα βιβλιοπωλεία τις παραμονές των Χριστουγέννων τότε που η δίψα του αναγνωστικού κοινού αποκτά χαρακτηριστικά διαβητικού. Όμως ο Πέτρος αισθάνονταν ένα απόλυτο κενό να καλύπτει την ύπαρξη του. Ήταν αδύνατον να κάτσει να σκεφθεί , πόσο μάλλον να γράψει. Και οι αναγνώστες του αρκετά φανατικοί σε αυτόν είχαν απαιτήσεις και μάλιστα αυξημένες.

Ο θόρυβος από τη καφετιέρα τον ανάγκασε να σηκωθεί από το γραφείο και να πάει στη κουζίνα. Γύρισε με μια κούπα καφέ. Κάθισε απέναντι από το κομπιούτερ που ήδη είχε ανοίξει και άναψε το πρώτο τσιγάρο της ημέρας. Και μετά κενό. Αυτό που τον συνοδεύει όλους τους τελευταίους μήνες. Κανονικά πρώτα στήνει τη πλοκή των μυθιστορημάτων του και μετά αρχίζει να γράφει. Αλλά όλον αυτό τον καιρό του ήταν αδύνατο να σκεφθεί ακόμη και το θέμα της συγγραφής τους. Ο Πέτρος έγραφε μυθιστορήματα με έντονο το άρωμα της κοινωνικής κριτικής . Όλη η πλοκή κάθε μυθιστορήματος του στηριζόταν σε ένα ή πολλά θέματα που απασχολούσαν την κοινωνία. Αλλά τώρα; Για μήνες δεν έκανε ούτε μία προσπάθεια να σκεφθεί και τώρα που ο κόμπος έφτασε στο χτένι….

Το πρώτο τσιγάρο έγινε δεύτερο και μάλλον σε λίγο και τρίτο χωρίς να κατεβάσει κάποια ιδέα. Άλλωστε δεν είχε ανοίξει ακόμη ούτε τον επεξεργαστή κειμένου του υπολογιστή του. Είχε αποφασίσει να κάνει brain storming με τον εαυτό του, αλλά…. Η κούπα με τον καφέ είχε αδειάσει από ώρα. Σηκώθηκε να τη ξαναγεμίσει. Σε λίγο θα έβαζε και τον τρίτο. Από το παράθυρο της κουζίνας είδε έναν άτολμο ήλιο να προσπαθεί να επιβιώσει ανάμεσα σε κατάμαυρα σύννεφα. Η βροχή συνεχιζόταν. Η μουνταμάρα του Κυριακάτικου πρωινού του επιβαλλόταν και στη σκέψη, όπως καιρό τώρα. Τι έχω πάθει αναρωτήθηκε φωναχτά. Εγώ που πέραν από τα μυθιστορήματα έγραφα κάποτε και ένα άρθρο την εβδομάδα , γιατί ο Πέτρος συνεργαζόταν με περιοδικά και εφημερίδες, να έχω στερέψει από ιδέες;

Ο Πέτρος δεν είχε μάθει να σκέφτεται υπό πίεση , αλλά τώρα έπρεπε να το κάνει. Ο εκδότης του ήταν πιεστικός. Τα βιοποριστικό του δεν επηρεαζόταν από τη συγγραφική του δουλειά. Η συγγραφή ήταν χόμπι. Είχε τη δουλειά του στο Νοσοκομείο σαν γιατρός. Για αυτό αγάπησε το γράψιμο που αφορά κοινωνικές παρεμβάσεις, αφού με τη κανονική δουλειά του έσωζε ανθρώπους και συνειδήσεις. Ο Πέτρος ήταν ψυχίατρος. Δεν ήθελε να φανεί κακός στον εκδότη του. Ήταν ο μόνος άνθρωπος που πίστεψε σε αυτόν και εξέδωσε τα πρώτα του μυθιστορήματα που πήγαν άπατα με δικιά του χρηματοδότηση. Πολύ αργότερα, που έγινε γνωστός, ο εκδότης του απόσβεσε την αξία της πίστης του στο Πέτρο. Και ο Πέτρος του το αναγνωρίζει. Πρέπει οπωσδήποτε να σκεφθεί και να γράψει.

Άνοιξε τον επεξεργαστή κειμένου. Θα άρχιζε να καταγράφει ιδέες. Αλλά από που να αρχίσει; Σαν την αστραπή που είδε από το παράθυρο του σαλονιού του, πέρασε από το μυαλό του η επικαιρότητα. Ναι και βέβαια από εκεί θα αρχίσω σκέφτηκε. Θα καταγράψω όλα τα θέματα της επικαιρότητας των τελευταίων μηνών και μετά βλέπουμε ποιο θα με απασχολήσει. Ποιο χαρούμενος και απελευθερωμένος τώρα άναψε το τέταρτο τσιγάρο της ημέρας και άρχισε να απολαμβάνει το τρίτο του καφέ.

Το πρόβλημα της Ολυμπιακής ήταν το πρώτο που του ήλθε, τα Ζωνιανά το δεύτερο, η υγεία του Αρχιεπισκόπου το τρίτο. Τι εύκολο που είναι σκέφτηκε. Τα media κάνουν καλά τη δουλειά τους. Άνοιξε τη τηλεόραση . Προσπέρασε κάποια κανάλια που το πρόγραμμα τους περιλάμβανε καρτούν και σταμάτησε σε κάποιο με ενημερωτική εκπομπή «λόγου» talk show. Κάτι ακόμα θα βρω εδώ σκέφτηκε. Κλιματική αλλαγή, σύνοδος στο Μπαλί. Πως δεν το σκέφτηκε και ο ίδιος νωρίτερα. Η 8 Δεκέμβρη η παγκόσμια ημέρα δράσης κατά της κλιματικής αλλαγής δεν ήταν μακριά. Έκλεισε τη τηλεόραση, η συζήτηση για τη προστασία του περιβάλλοντος πήγαινε μακρά και βαρέθηκε να ακούει τους σχετικούς και άσχετους συνδαιτυμόνες της εκπομπής να αναλύουν την συνεισφορά των φυκιών και των μεδουσών στη ποιότητα της ζωής στον πλανήτη.

Ασφαλιστικό, πρόσφατα συλλαλητήρια, ομόλογα, εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, νέο μουσείο της Ακρόπολης, εκτός έδρας νίκες του Ολυμπιακού στο champions league, διαφθορά, πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη του Προέδρου στο ΠΑΣΟΚ. Σαν τη καινούργια αστραπή, που το φως της πέρασε στο σκοτεινό σαλόνι του , το μυαλό του γέννησε το τίτλο της νέας του δουλειάς. «Έγκλημα στην Οργάνωση». Φλασιά!!! Δεν είχε ξαναγράψει αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλά η ιδέα τον συνεπήρε. Τώρα όμως θα είχε να αντιμετωπίσει αμείλικτα ερωτηματικά. Ποιος θα είναι ο Δολοφόνος; Ο Γραμματέας; Ο Αναπληρωτής Γραμματέας; Τα μέλη της Συντονιστικής; Άλλο μέλος του κόμματος; Ο πρόεδρος του; Εξωθεσμικοί παράγοντες; Αυτό είναι το εύκολο σκέφθηκε. Και άρχισε να γράφει με νεανικό ενθουσιασμό το πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα.