Φίλε Νικήτα

του Γιώργου Λιγνού

Συγχώρα μας για τον αποχαιρετιστήριο τούτο λόγο.
Γνωρίζουμε ότι ποτέ δε σου άρεσαν στημένες καταστάσεις.
Απεχθανόσουνα τις συμβάσεις αλλά προσπαθούσες να επικοινωνήσεις με τους συμβατικούς.
Προκαλούσες με τους αχαλίνωτους οραματισμούς σου.
Μας τρόμαζες με την παράτολμη βεβαιότητά σου ότι οι στόχοι που παλεύαμε θα υλοποιηθούν.
Μας ξεβόλευες όταν μας αποκάλυπτες πως αυτό που μαζί είχαμε πιστέψει ήταν πεθαμένο.
Βαθιά αιρετικός και ανατρεπτικός αλλά καθόλου άδικος με τους ανθρώπους που διαφωνούσες.
Η βεβαιότητα για την ορθότητα των απόψεών σου συνοδευόταν από μια ηπιότητα στο τρόπο που τις παρουσίαζες.
Η απελπιστική σου ηρεμία και σιγουριά μας έσπαγε τα νεύρα. Κι όμως στο τέλος, μετά από ένα μήνα, ένα χρόνο ή πολλά χρόνια, αναγκαζόμαστε να παραδεχτούμε ότι αυτό που έλεγες έκρυβε μέσα του μια αλήθεια.
Λάτρης της καλής παρέας αλλά εχθρός του χαβαλέ.
Απολάμβανες αλλά ήθελες να μοιράζεσαι με τους φίλους σου.
Η πληθωρικότητά σου μας έκανε να πιστέψουμε ότι ένας πραγματικά δύσκολος στόχος ήταν απλός περίπατος. Είχες το χάρισμα να παροτρύνεις χωρίς να τρομάζεις.
Νικήτα,
Τα τελευταία 35 χρόνια μοιραστήκαμε πολλά μαζί.
Χανόμαστε, αλλά όταν ξαναβρισκόμαστε είχαμε πάντα την αίσθηση ότι συνεχίζαμε την ίδια διαδρομή που ξεκινήσαμε τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης..
Ποτέ σου δεν επικαλέστηκες την δράση σου τα χρόνια της δικτατορίας.
Η πίστη σου ότι ακόμα και οι ΕΣΑτζήδες που εκπροσωπούσαν τις μαύρες μνήμες τις δικτατορίας, μπορούσαν να συμφωνήσουν μαζί μας, ακόμα και σήμερα μας βάζει σε γόνιμες σκέψεις.
Όταν εμείς ικανοποιούμασταν με την ολότητα του μικρόκοσμου, εσύ διεκδικούσες την ολότητα του μακρόκοσμου.
Σε ενοχλούσε η επίκληση προκατασκευασμένων διαχωριστικών γραμμών.
Πάλευες για το ξεπέρασμά τους.
Αν και ανδρώθηκες πολιτικά μέσα σε κλειστές δομές επέλεξες να κυνηγήσεις το όραμα της ανοικτής κοινωνίας των πολιτών.
Η φιλίες σου ήταν ζωντανή μαρτυρία της αντιπάθειάς σου για στεγανά τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο βίο, στην ίδια μας τη ζωή.

Νικήτα, εμείς οι παλιοί σου φίλοι δεν μπορούμε να σου υποσχεθούμε τίποτε.
Θα ήταν ανούσιο και ψεύτικο.
Όμως να ξέρεις πως περνώντας στην αντίπερα όχθη, μας προσφέρεις μια ακόμα βοήθεια. Μας βοηθάς να τοποθετήσουμε στο χώρο της ζωντανής μνήμης κομμάτια από τη ζωή που μοιραστήκαμε μαζί και κινδύνευαν από τη λήθη και τη ρουτίνα.
Σε ευχαριστούμε για ότι μας έδωσες. Σε ευχαριστούμε που μας συντρόφεψες μέχρις εδώ σε αυτό το ταξίδι.
Θα τα ξαναπούμε
Καλή μας αντάμωση.