Δεν ξέρω τι με πιάνει όταν τον βλέπω. Διήγηση-Δρώμενο περί λαού, κομμάτων και Κοινωνίας των Πολιτών

Προσπάθησα να τον αποφύγω. Δεν ξέρω τι με πιάνει όταν τον βλέπω. Δεν μου έχει κάνει τίποτα, δεν με έχει ενοχλήσει ποτέ, απλά δεν τον μπορώ. Γιώργο μου φώναξε πως πάει με τη μέση σου; Ο Κώστας είχε μια καταπληκτική ικανότητα στο να θυμάται απίθανες λεπτομέρειες. Η μέση μου με ενόχλησε πριν κάνα δύο μήνες το πολύ για τρείς ημέρες.

Γνωριστήκαμε πριν δέκα χρόνια περίπου όταν αυτός ήταν πρόεδρος στον τοπικό αθλητικό σύλλογο κι εγώ είχα πάει τον μικρό μου γιό για να παίξει μπάσκετ. Γιώργο μου οι τοπικές κοινωνίες έχουν την ανάγκη μας μού είπε. Θέλουν εμάς τους πολίτες τους, που λειτουργούμε σε αυτές να δραστηριοποιούμαστε για να συμπληρώνουμε ή αν το θες να υποκαθιστούμε τις τοπικές εξουσίες. Κοίτα εμένα. Προσφέρω εθελοντικά για να μεγαλώσω τα παιδιά των συντοπιτών μου. Δεν αποβλέπω σε τίποτε.

Εδώ και δύο χρόνια που ο γιός μου τα παράτησε και έχασα την επαφή μου με το σύλλογο του Κώστα δεν μαθαίνω γι’ αυτόν. Δεν διαβάζω και τις τοπικές εφημερίδες. Οι σύλλογοι σαν και αυτόν δεν έχουν θέση στις μεγαλόσχημες εφημερίδες της πανελλαδικής κυκλοφορίας, αλλά ούτε και στη τηλεόραση. Άλλωστε πάντα όταν τον συναντώ στο δρόμο προσπαθώ να τον αποφεύγω. Ίσως με ενοχλεί η προσπάθεια του να συνεισφέρει στη κοινωνία, ενώ εγώ λέω ότι δεν μπορώ. Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο καιρό τα έχω όλα γραμμένα. Μάλλον τον ζηλεύω. Ίσως μου δημιουργεί αναστολές απέναντι του η δικιά μου αδυναμία να συμμετέχω. Δέκα χρόνια που τον ξέρω σαν συνταξιούχο πάντα θαυμάζω την ενεργητικότητα και τη δραστηριότητα του. Το παραμύθι Γιώργο μου δεν αρκεί να έχει ωραίο τέλος πρέπει να συμμετέχουμε και στη πλοκή του.

Στα φοιτητικά μου χρόνια συμμετείχα ενεργά στη πολιτική. Για το λαό ρε γαμώτο. Στη συνέχεια ο λαός αντικαταστάθηκε από τους αντιπροσώπους του και στο τέλος από το εγώ. Η κοινωνία των πολιτών, Γιώργο μου, έχει ανάγκη τους πολίτες μου έλεγε. Έχει ανάγκη το μυαλό και τη ψυχή τους. Έχει ανάγκη τις σκέψεις τους και τους προβληματισμούς τους. Πρέπει να απελευθερώσουμε τον αλτρουισμό και τον εθελοντισμό που κρύβουμε βαθιά μέσα μας. Δυστυχώς πάντα κρυβόμαστε πίσω από την ανάγκη για την επιβίωση με αποτέλεσμα να εκχωρούμε τις ιδέες και τον ανθρωπισμό μας στους αντιπροσώπους , τους οποιουσδήποτε αντιπροσώπους μας.

Δεν σε βλέπουμε πια στις δραστηριότητες του Συλλόγου μας βρε Γιώργο , τώρα τελευταία. Έχεις κάτι εναντίον μας ή η ενασχόληση σου με τα κοινά εξ αρχής είχε ημερομηνία λήξης; Τι να του πω αλήθεια; Ότι ο ρόλος μου σαν μέλος της κοινωνίας των πολιτών τελείωσε μόλις αποφοίτησε ο γιός μου από το Λύκειο; Ή το ότι η συμμετοχή μου εκπορευόταν μόνο από την ιδιοτέλεια μου. Ντράπηκα, άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος που τον αποφεύγω. Μου θυμίζει αυτό που έπρεπε να είμαι και μου δείχνει, αρκετά κομψά είναι αλήθεια, αυτό που θα πρέπει να γίνω.

Ξέρεις Κώστα μου, έχω πήξει στη δουλειά τώρα τελευταία, άλλωστε ο γιός μου πέρασε στη Ξάνθη και διαθέτω τώρα δύο σπίτια. Καταλαβαίνεις.. Δεν καταλαβαίνω Γιώργο, μου κανείς δεν σου ζήτησε λεφτά για τη συμμετοχή σου στο σύλλογο, μόνο τη φωνή σου και τις ιδέες σου ζητήσαμε για να εμπλουτίσουμε τις δικές μας. Αν μπορείς να συνεισφέρεις και σε δράσεις έχει καλώς, έχουμε και έλλειψη σε αυτοκίνητα να κουβαλάμε τα παιδιά στους αγώνες, αν όχι οι ιδέες σου μας αρκούν.

Γιώργο μου, δεν περισσεύει κανείς. Όλοι χρειαζόμαστε , όπως και όσο μπορεί ο καθένας στον αξιακό χώρο που λειτουργούμε. Θα ήθελα να μου πεις ότι δεν συμμετέχεις πια στον αθλητικό σύλλογο γιατί έμπλεξες με κάτι άλλο. Με οικολογικά, με περιβαλλοντικά, με πολιτιστικά με τους φίλους της αρκούδας βρε αδερφέ, και δεν σου μένει ελεύθερος χρόνος για άλλη δραστηριότητα, αλλά να μου λες μόνο με τη δουλειά. Δουλειά- Δουλεία. Σκλαβιά ψυχής και αισθημάτων. Δεν σε αναγνωρίζω. Κάθε προσπάθεια μας στο χώρο του εθελοντισμού εμπεριέχει μαζί τον κίνδυνο και την ελπίδα. Η ελπίδα είναι αυτή που μας συντηρεί και μας κάνει να παραβλέπουμε ή και να αγνοούμε τον κίνδυνο. Και ο κίνδυνος όμως είναι ευκαιρία. Ευκαιρία για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, τις δυνατότητες μας , την ελπίδα μας. Ευκαιρία για να προσφέρουμε στο κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον μας. Άλλωστε εσείς οι αριστεροί δεν λέγατε, αν θυμάμαι καλά ήσουν αριστερός στα φοιτητικά σου χρόνια, ότι αγωνίζεστε για την ευημερία του λαού.

Και τι είναι ο λαός σήμερα; Οι παλιές ιδεολογίες Γιώργο μου φαίνεται ότι έχουν αντικατασταθεί από τη νοσταλγία. Τα παλιά συνθήματα και οι παλιές ιδέες , που στο καιρό τους έπαιξαν πολύ καλά το ρόλο τους χρεοκόπησαν. Οι Ιδεολογίες έγινα κόμματα, τα κόμματα εξουσία και ο ανταγωνισμός για τη νομή της γέννησε τον επαγγελματισμό. Τι μένει λοιπόν σε μας που σκεφτόμαστε ελεύθερα και θα πρέπει να λειτουργήσουμε σαν αμορτισέρ για να απορροφήσουμε ή να μετριάσουμε τους κραδασμούς που δημιούργησαν οι παραδοσιακοί κρατικοποιημένοι φορείς , κόμματα και συνδικάτα ; Να συμμετέχουμε ενεργά στις οργανώσεις και τις δραστηριότητες της Κοινωνίας των Πολιτών.

Να μη σε κουράζω άλλο στο δρόμο, όταν βρεις ευκαιρία πάρε με ένα τηλέφωνο να πιούμε ένα καφέ και να τα ξαναπούμε. Μπορείς να με βρεις και κάθε απόγευμα 6 με 8 , όπως άλλωστε έκανες παλιά και στα γραφεία του συλλόγου. Θα χαρώ να σε ξαναδώ. Για σου Γιωργάκη. Για σου Κώστα του είπα, εμφανώς προβληματισμένος , αλλά με την ίδια διάθεση να μη τον ξανασυναντήσω. Δεν ξέρω τι με πιάνει όταν τον βλέπω.