Τὰ δάκρυα ποὺ στὰ μάτια μας
θὰ δεῖτε ν᾿ ἀναβρύζουν
ποτὲ μὴν τὰ πιστέψετε
απελπισιᾶς σημάδια.

Ὑπόσχεση εἶναι μοναχὰ
γι᾿ Ἀγώνα ὑπόσχεση.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ

Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009

Μη με ενοχλείτε, βρίσκομαι στου ράφτη.

Μπαφφφ!! Ηκούσθη στον αέρα. Ο θόρυβος από το πέσιμο ενός ακόμη πρωθυπουργού συντάραξε για μια ακόμη φορά τη κοινή γνώμη της πατρίδας μας και χάλασε την ηρεμία των υπηκόων της. Μέσα όμως στη γενικευμένη αδιαφορία, που δυστυχώς αποτελεί το κανόνα πριν το πέσιμο, κάποιοι κρυφογελάνε. Είναι όλοι αυτοί που κάποτε με άλλο ονοματεπώνυμο έριξαν τον Σημίτη και τώρα φορώντας τη μπλε προβιά έσπρωξαν και τον Καραμανλή. Δύσκολο να εντοπίσεις αυτά τα προσκολληόμενα λαμόγια της κάθε εξουσίας εσύ σαν πολίτης. Εύκολο όμως για τους πρωθυπουργούς. Μα γιατί όμως τους ανέχονται; Τι είναι αυτό που τους αναγκάζει ενώ γνωρίζουν τη κατάληξη τους να τη δέχονται μοιρολατρικά; Ανικανότητα, ανειλημμένες κομματικές υποχρεώσεις ή κάτι άλλο; Και ποια είναι στα αλήθεια αυτή η εξουσία, που όπως λένε στα καφενεία, τρώει τους πρωθυπουργούς; Οι πρωθυπουργοί είναι έξω από αυτήν;

Ακόμη ένας πρωθυπουργός έπεσε χάμου με κρότο. Ένας καινούργιος θα αναλάβει μετά τις επικείμενες εκλογές. Τα λαμόγια αυτό τον καιρό είναι πολυάσχολα. Κομματικές συγκεντρώσεις, στήριξη βουλευτών, ανάλυση προγνώσεων και επανειλημμένες επισκέψεις σε ράφτες. Παραμονές εκλογών η συμπαθής εναπομείνασα τάξη των ραφτών έχει μεγάλη πέραση. Χιλιόμετρα αγγλικού κασμιριού μετασχηματίζονται σε στολές που θα φορεθούν μετά τις εκλογές σε υπουργεία και ΔΕΚΟ. Τα κουστούμια θα μας κυβερνήσουν. Το περιεχόμενο τους αγνοείται. Είναι τόσο καλά κρυμμένο που ούτε οι πρωθυπουργοί δεν το διακρίνουν. Εμφανίζεται μόνο στο τέλος του μήνα στα νόμιμα ή παράνομα ταμεία για την είσπραξη. Ενίοτε και στα in μαγαζιά του Κολωνακίου για το ξόδεμα του βγαλμένου με ιδρώτα κομποδέματος..

Κάποτε ο βουλευτής συνοδευόταν μόνο από τους κομματάρχες, άντε και τους πάσης φύσεως γλείφτες. Τώρα μαζί του είναι πάντα και οι περιώνυμοι κύριοι με τις μεγάλες δερμάτινες τσάντες. Άλλωστε τώρα με το ευρώ και αυτές χωράνε πολλά. Δεν χρειάζονται πλέον τα καπό των αυτοκινήτων και οι εφημερίδες. Η πολιτική περνά από αυτούς, η άσκηση της εξουσία επίσης, αλλά ποιος τους εκχωρεί αυτό το δικαίωμα; Και γιατί να διαμαρτύρεται ο κάθε πρωθυπουργός μετά όταν ένα πρωί βρίσκεται πεταμένος στο πεζοδρόμιο;

Κάποτε κυβερνούσε το παρακράτος, ενίοτε και οι στρατιωτικοί. Τώρα κυβερνούν οι εκπρόσωποι της παραοικονομίας. Αυτοί που δεν ψηφίζονται αλλά καταφέρνουν να ελέγχουν τη ψήφο μας μέσα από το πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας που διαθέτουμε. Ψηφίζεις τον Α, τσουπ τα μπλε λαμόγια εκλέγονται μαζί του. Ψηφίζεις τον Β, να και τα πράσινα λαμόγια που κάμποσο καιρό λούφαζαν περιμένοντας καλύτερες μέρες. Αν και πολλές φορές μετά την ήττα του δικού τους μη μπορώντας να περιμένουν αλλάζουν εύκολα και το χρώμα του κουστουμιού τους.
Επειδή οι πολιτικές και οι ιδεολογίες δεν αρκούν από μόνες τους να αλλάξουν τις καταστάσεις που διαμορφώνουν κάποιοι πονηροί συμπολίτες μας, αλλά χρειάζονται και τα πρόσωπα που με την εντιμότητα τη διαφάνεια και την όρεξη για δουλειά θα τις εφαρμόσουν, σε αυτές τις εκλογές αγνοείστε τους προβεβλημένους του παρελθόντος με τις βρωμερές βδέλλες που τους συνοδεύουν και τους απομυζούν και ψηφίστε νέους έντιμους που δεν είναι κομματόσκυλα και φρουροί οποιουδήποτε χρώματος.

ΥΓ1. Γιώργο, ας ελπίσουμε ότι δεν θα διαψεύσεις τον εαυτό σου, όταν αναλάβεις την εξουσία, για αυτό που είπες κατ’ επανάληψη τη προεκλογική περίοδο, ότι αυτοί που ράβουν κουστούμια θα τους μείνουν στο ράφι.

ΥΓ2. Ωραίο το κουστούμι του μακαρίτη που φοράς, Κώστα μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: