Ίχνη στους δρόμους, απ' τα άρματα, ακολουθεί στοιχισμένη η μιζέρια....

του Γιάννη Νόβα

Τόποι και λογικές, συμφώνησαν.
Όλες οι λέξεις μαζί, ένας ήχος.
Μακρινό βούισμα, στα αυτιά μου..
Ήρθε η μέρα, γνωστό εμβατήριο.
Να 'σου ξεπρόβαλαν αρβύλες, ρυθμός μονότονος.
Ίχνη στους δρόμους, απ' τα άρματα.
Ακολουθεί στοιχισμένη η μιζέρια,
Ιστοί βαστούν σημαίες, ραμμένα όνειρα
Όλα στο πέτο καρφιτσωμένα μετάλλια.
Δείχνουν να με τραβούν προς τα κάτω.
Ίσως για λίγο πέταξα.
Ήμουν πολύ μικρός να αντέξω.
Για λίγο τα κατάφερα.
Ήταν η Νίκη μιας Ημέρας.
Μάτια μου δεν μπορώ να σας κλέισω... βαδίζω πάλι
Ανασκευάζω τα λάθη μου, απλά δεν μαθαίνω.
Επίπλαστο το όνειρο.
Να ήταν το όνειρο εχθρός και η πράξη φίλος.
Ότι άξιζε καθορίζει την πορεία.
Σώπα, για να ακούς μες στην τρυφή σου, κι ας με πεις
Μ......