Μην τους ενοχλείτε
Θα θεωρούσα τον εαυτό μου από απλό ως πολύ γραφικό, όπως και εσείς άλλωστε, τουλάχιστον οι ποιο προβληματισμένοι, αν παραμονές ευρωεκλογών τολμούσα, όπως τώρα να μιλήσω για την Ευρώπη. Θα κινδύνευα να απαξιωθώ από κάποιους αριστερούς εθνοπατριώτες και κάποιους άλλους εθνικιστές υπερασπιστές των δικαιωμάτων του «λαού».
Την εποχή, που οι λέξεις χάνουν το νόημα τους και οι ειδήσεις φυλακίζονται στις ειδήσεις των οκτώ, με την συνδρομή των αντιπροσώπων του λαού και των επίδοξων εναλλακτικών διαδόχων τους, θεωρώ ότι τώρα είναι η ευκαιρία να μιλήσουμε λίγο και για το Ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο. Αυτό ντε, για το οποίο μας «πρήξανε» τη προεκλογική περίοδο οι πρώην, οι επόμενοι και οι εν δυνάμει μεθεπόμενοι, αλλά και οι τελειωμένοι. Αυτό για το οποίο εν μέσω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης κανένας δεν το επικαλέστηκε (θετικά ή αρνητικά) , αλλά οι παπαγαλίζοντες και μη , οι στυγνοί αντιγραφείς υπαρκτών και ανύπαρκτων συνειδήσεων, οι δολοφόνοι της ύπαρξης μας, οι κρατούντες αιχμάλωτες τις συνειδήσεις μας έμειναν προσκολλημένοι στη ξύλινη γλώσσα των αριθμών και των ιδεολογιών κάποιας άλλης εποχής.
Ποιος αλήθεια από τους επίδοξους σωτήρες μας προσπάθησε να δώσει διέξοδο στις ανησυχίες μας και τα αδιέξοδα μας, σαν πολιτών μιας παγκοσμιοποιημένης και πολυπολιτισμικής κοινωνίας; Ποιος από αυτούς μας αντιμετώπισε σαν ευρωπαίους πολίτες; Μάλλον προσπάθησαν να εξαργυρώσουν το θυμικό και το υποσυνείδητο μας αγνοώντας τις δημιουργικές σκέψεις και τις παραγωγικές προτάσεις μας. Για αυτούς ο Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Ο Εθελοντισμός περιορίζεται στα στενά κομματικά ή μη συμφέροντα τους. Η Κοινωνία των Πολιτών είναι μόνο για να τους ψηφίζει κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια. Και αν απέχει, τότε να δεις βαθυστόχαστες αναλύσεις και περισπούδαστες προσεγγίσεις!! Σαιεντολόγοι, Σκοπιανοί, τούρκοι, ….. μπήκατε στα κρεβάτια μας και υποκαταστήσατε το πέος μας και την ερωτική μας ορμή.
Και όμως η Ευρώπη νοσεί. Το Ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο πάσχει βαθύτατα. Το κράτος πρόνοιας που πρώτη η Ευρώπη είχε εγκαταστήσει και συντηρεί αμφισβητείται. Το βρετανικό μοντέλο υγείας καταρρέει κάτω από το βάρος λίγων χιλιάδων ευρώ μιας λούμπεν ελίτ καρμίρηδων του βρετανικού κοινοβουλίου. Το σουηδικό κράτος πρόνοιας αμφισβητείται. Η κοινωνία της γνώσης της Φινλανδίας διώκεται.
Αλλά το ελληνικό κοινωνικό μοντέλο της ανακατανομής του πλούτου καλά κρατεί. Αντιστέκεται στις ιδεολογίες και τις νοσηρές φαντασιώσεις κάποιων υποτιθέμενων σκεπτόμενων αποβλήτων του περιθωρίου. Πλουτοκράτες της SIEMENS θα σας πάρουμε τα λεφτά για την αναδιανομή του πλούτου, κεφαλαιοκράτη Γερμανέ θα σε κρατικοποιήσουμε, ΑΒΓ ΑΕ ανακαλούμε το πιστοποιητικό που σου χορηγήσαμε πριν κάμποσα χρόνια, αφού όπως λένε οι κρατικές υπηρεσίες πούλαγες φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες σε επιχειρηματίες και καταναλωτές.
Ποιος ευθύνεται; Το κράτος; Και γιατί να ταυτίζουμε το κράτος με τους πολιτικούς; Εμείς οι πολίτες έχουμε αποδεχτεί το ρόλο για τον οποίο μας προόρισαν. Αυτόν του ψηφοφόρου. Μήπως φταίμε περισσότερο εμείς; Μήπως αγνοούμε το ρόλο που θα μπορούσαμε να παίξουμε σαν κοινωνία; Μήπως εξαντλούμε τη δημιουργικότητα μας στην άρνηση; Μήπως η Κ.τ.Π στην οποία ανήκουμε χωρίς εμάς γίνεται μια αβαντ γκαρντ ελίτ που ενσωματώνεται άμεσα ή επιδιώκει στο μέλλον να ενσωματωθεί στο ήδη υπάρχον μοντέλο εξουσίας; Και με ποιους πάμε να συμπληρώσουμε αν όχι να αλλάξουμε το Ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο που δεν πρέπει να το αφήσουμε να καταρρεύσει, αλλά να το συμπληρώσουμε και να το βελτιώσουμε..
Την εποχή, που οι λέξεις χάνουν το νόημα τους και οι ειδήσεις φυλακίζονται στις ειδήσεις των οκτώ, με την συνδρομή των αντιπροσώπων του λαού και των επίδοξων εναλλακτικών διαδόχων τους, θεωρώ ότι τώρα είναι η ευκαιρία να μιλήσουμε λίγο και για το Ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο. Αυτό ντε, για το οποίο μας «πρήξανε» τη προεκλογική περίοδο οι πρώην, οι επόμενοι και οι εν δυνάμει μεθεπόμενοι, αλλά και οι τελειωμένοι. Αυτό για το οποίο εν μέσω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης κανένας δεν το επικαλέστηκε (θετικά ή αρνητικά) , αλλά οι παπαγαλίζοντες και μη , οι στυγνοί αντιγραφείς υπαρκτών και ανύπαρκτων συνειδήσεων, οι δολοφόνοι της ύπαρξης μας, οι κρατούντες αιχμάλωτες τις συνειδήσεις μας έμειναν προσκολλημένοι στη ξύλινη γλώσσα των αριθμών και των ιδεολογιών κάποιας άλλης εποχής.
Ποιος αλήθεια από τους επίδοξους σωτήρες μας προσπάθησε να δώσει διέξοδο στις ανησυχίες μας και τα αδιέξοδα μας, σαν πολιτών μιας παγκοσμιοποιημένης και πολυπολιτισμικής κοινωνίας; Ποιος από αυτούς μας αντιμετώπισε σαν ευρωπαίους πολίτες; Μάλλον προσπάθησαν να εξαργυρώσουν το θυμικό και το υποσυνείδητο μας αγνοώντας τις δημιουργικές σκέψεις και τις παραγωγικές προτάσεις μας. Για αυτούς ο Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. Ο Εθελοντισμός περιορίζεται στα στενά κομματικά ή μη συμφέροντα τους. Η Κοινωνία των Πολιτών είναι μόνο για να τους ψηφίζει κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια. Και αν απέχει, τότε να δεις βαθυστόχαστες αναλύσεις και περισπούδαστες προσεγγίσεις!! Σαιεντολόγοι, Σκοπιανοί, τούρκοι, ….. μπήκατε στα κρεβάτια μας και υποκαταστήσατε το πέος μας και την ερωτική μας ορμή.
Και όμως η Ευρώπη νοσεί. Το Ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο πάσχει βαθύτατα. Το κράτος πρόνοιας που πρώτη η Ευρώπη είχε εγκαταστήσει και συντηρεί αμφισβητείται. Το βρετανικό μοντέλο υγείας καταρρέει κάτω από το βάρος λίγων χιλιάδων ευρώ μιας λούμπεν ελίτ καρμίρηδων του βρετανικού κοινοβουλίου. Το σουηδικό κράτος πρόνοιας αμφισβητείται. Η κοινωνία της γνώσης της Φινλανδίας διώκεται.
Αλλά το ελληνικό κοινωνικό μοντέλο της ανακατανομής του πλούτου καλά κρατεί. Αντιστέκεται στις ιδεολογίες και τις νοσηρές φαντασιώσεις κάποιων υποτιθέμενων σκεπτόμενων αποβλήτων του περιθωρίου. Πλουτοκράτες της SIEMENS θα σας πάρουμε τα λεφτά για την αναδιανομή του πλούτου, κεφαλαιοκράτη Γερμανέ θα σε κρατικοποιήσουμε, ΑΒΓ ΑΕ ανακαλούμε το πιστοποιητικό που σου χορηγήσαμε πριν κάμποσα χρόνια, αφού όπως λένε οι κρατικές υπηρεσίες πούλαγες φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες σε επιχειρηματίες και καταναλωτές.
Ποιος ευθύνεται; Το κράτος; Και γιατί να ταυτίζουμε το κράτος με τους πολιτικούς; Εμείς οι πολίτες έχουμε αποδεχτεί το ρόλο για τον οποίο μας προόρισαν. Αυτόν του ψηφοφόρου. Μήπως φταίμε περισσότερο εμείς; Μήπως αγνοούμε το ρόλο που θα μπορούσαμε να παίξουμε σαν κοινωνία; Μήπως εξαντλούμε τη δημιουργικότητα μας στην άρνηση; Μήπως η Κ.τ.Π στην οποία ανήκουμε χωρίς εμάς γίνεται μια αβαντ γκαρντ ελίτ που ενσωματώνεται άμεσα ή επιδιώκει στο μέλλον να ενσωματωθεί στο ήδη υπάρχον μοντέλο εξουσίας; Και με ποιους πάμε να συμπληρώσουμε αν όχι να αλλάξουμε το Ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο που δεν πρέπει να το αφήσουμε να καταρρεύσει, αλλά να το συμπληρώσουμε και να το βελτιώσουμε..
